Δεν μπορεί, θα αναρωτιέσαι κι εσύ…

Η σύλληψη ενός Ηρακλειδέα του Στέμματος που σε όλη του τη ζωή σιτίζεται -κληρονομικώ δικαιώματι- στο Πρυτανείο, επειδή οδηγούσε το πολυτελές όχημά του –κατά πάσα πιθανότητα ατελώς αποκτημένο κι αυτό- με πλαστές πινακίδες κυκλοφορίας,  προκάλεσε περισσότερο θόρυβο απ' ό,τι ίσως θα δικαιολογούσε η ηθική κατάπτωση αυτού του εσμού των θλιβερών που συλλήβδην έχομε συνηθίσει να αποκαλούμε "πολιτικό σύστημα". 

Προς τι ο θόρυβος? Ίσως να δικαιολογείται από το γεγονός ότι αρεσκόμαστε να ασχολούμαστε περισσότερο με τα φαιδρότερα και λιγότερο με τα σοβαρότερα.  

Αυτό όμως που κάνει την μεγαλύτερη εντύπωση, είναι η παρέμβαση του αστείου ανθρωπάκου που παριστάνει τον Πρωθυπουργό.

Έτσι, σύμφωνα με την τρέχουσα ειδησιογραφία, ο «Πρωθυπουργός» έδωσε εντολή στον «υπουργό» του της Δικαιοσύνης, να επεξεργαστεί διάταξη σύμφωνα με την οποία βουλευτές - είτε εν ενεργεία είτε συνταξιούχοι - που θα υποπίπτουν σε συγκεκριμένα αδικήματα μείζονος κοινωνικής απαξίας, όπως  η ψευδής βεβαίωση, η πλαστογραφία, η εκβίαση και η απάτη, θα στερούνται όλων των προβλεπομένων ατελειών και προνομίων τους που συνδέονται με τη βουλευτική τους ιδιότητα.

Διαβάζεις την είδηση και δεν μπορείς να μην αναρωτιέσαι…

Αναρωτιέσαι αν συνιστά το αδίκημα της ψευδούς βεβαίωσης αυτή η σουξεδιάρικη ιστορία που εδράζεται στην απελπισία των αμέτρητων ανέργων, στην αγωνία των επισφαλώς εργαζόμενων, στην οδύνη των πενήτων συνταξιούχων, στον χαμό των απελπισμένων αυτοχείρων. 

Αναρωτιέσαι αν συνιστά το αδίκημα της πλαστογραφίας η κατάθεση και η ψήφιση ενός διάτρητου προϋπολογισμού που με φτηνά λογιστικά κόλπα και ανόητες παραδοχές προϋπολογίζει μόνον οδύνη για τους ιθαγενείς, παράγοντας πρωτογενές πλεόνασμα αηδίας.

Αναρωτιέσαι αν συνιστά το αδίκημα της εκβίασης η κατάσχεση μισθών εις χείρας τρίτων και η δέσμευση καταθέσεων χωρίς καμία προειδοποίηση των φορολογουμένων, χρεωστών παράλογων και παράνομα επιβεβλημένων φόρων. 

Αναρωτιέσαι αν συνιστά το αδίκημα της απάτης η εμμονή σε ένα πρόγραμμα «διάσωσης», του οποίου την αποτελεσματικότητα, οι ίδιοι οι δανειστές –σε όλους τους τόνους και με κάθε ευκαιρία, αμφισβητούν.  

Αναρωτιέσαι κυρίως γιατί συνεχίζεις να ανέχεσαι να κυβερνάται αυτή η αγαπημένη χώρα που ανθεί η φαιδρά πορτοκαλέα, που κοκκινίζ’ η σταφυλή και θάλλει η ελαία, από μια δράκα εξωνημένων Ολετήρων. 

Δεν αναρωτιέσαι?! Δεν μπορεί, θα αναρωτιέσαι κι εσύ…

Alexandros Raskolnick