Τι σημαίνει ο χαιρετισμός του Χ. Ξηρού
H
συγκεκριμένη φράση «καλή αντάμωση στα γουναράδικα», ήταν μια από τις αγαπημένες
λαϊκές ρήσεις του Άρη Βελουχιώτη.
Τα άγρια μικρά γουνοφόρα ζώα,
όπως το τσακάλι και η αλεπού, αποτελούσαν ιδιαίτερο στόχο των κυνηγών και των
αγροτών, τόσο για τις ζημιές που προκαλούσαν στα οικόσιτα ζώα, όσο και για το
πολύτιμο της γούνας τους.
Οι άνθρωποι
της υπαίθρου λοιπόν, στις ιστορίες και στα παραμύθια τους, τοποθετούσαν αυτά τα
λόγια στο στόμα της πονηρής αλεπούς.
Η τελευταία,
βγαίνοντας κάθε βράδυ για κυνήγι και μην γνωρίζοντας αν θα την γλιτώσει από τα
τουφέκια, τα σκυλιά, τα δολώματα και τις παγίδες των ανθρώπων, απευθυνόταν στα
αλεπουδάκια της και στις άλλες αλεπούδες με τον χαιρετισμό: «καλή αντάμωση στα
γουναράδικα».
Εκεί δηλαδή,
που ήταν πιθανόν να βρεθεί σκοτωμένη, κρεμασμένη ανάποδα και γδαρμένη.
Αυτό τον χαιρετισμό συνήθιζε
να απευθύνει ο Βελουχιώτης στους αντάρτες του, αναγνωρίζοντας τους
καθημερινούς κινδύνους που διέτρεχαν οι τελευταίοι.
Αν το
καλοσκεφτούμε, η σκληρή καθημερινότητα ενός αντάρτη δεν διέφερε πολύ απ’ αυτή
ενός κυνηγημένου ζώου.
Έκθεση στις
καιρικές συνθήκες, πείνα, δίψα, ατελείωτες πορείες, μηδαμινή ιατρική περίθαλψη
και το κυριότερο, ανελέητη καταδίωξη από τις αρχές κατοχής, συνέθεταν ένα
σκηνικό από το οποίο λίγοι επιβίωναν.
Όπως λοιπόν
τα κεφάλια, οι ουρές, τα πόδια και οι γούνες των αλεπούδων και των τσακαλιών
κρέμονταν έξω από τα εργαστήρια επεξεργασίας γούνας, ως απόδειξη της ποιότητας
του προϊόντος, έτσι και κομμένα κεφάλια ανταρτών εκτίθονταν στις πλατείες των
χωριών, ως απόδειξη του θανάτου τους και σαν παραδειγματισμό για τους κατοίκους
(αυτή η πρακτική χρησιμοποιήθηκε κατά κόρον στον εμφύλιο πόλεμο και από τις δύο
πλευρές, αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία).
Το σίγουρο
πάντως είναι, ότι ο Άρης Βελουχιώτης επιβεβαιώθηκε, κατά τρόπο τραγικό για τον
χαιρετισμό του.
Κυνηγημένος
από τους εχθρούς και προδομένος από το κόμμα του, αναγκάστηκε να αυτοκτονήσει
(γι’ άλλους να σκοτωθεί κατόπιν συμπλοκής).
Το κομμένο
κεφάλι του εκτέθηκε ως «τρόπαιο» στην πλατεία των Τρικάλων.
Νίκος
Γιαννόπουλος, ιστορικός
11 σχόλια:
Τους αθώους που έσφαξε κατά εκατοντάδες(με προσωπική symetoxg) θα τους μνημονεύσεις Χαρούλη , ή δεν βαριέσαι
Τα παιδιά που σκότωσε και ασέλγησε πάνω τους;
Δεν ντρέπεσαι και έχεις το θράσος να μιλάς για Χρυσή Αυγή.
ΜΟΝΟ Ο ΒΕΛΟΥΧΙΩΤΗΣ ΕΣΦΑΞΕ ΑΘΩΟΥΣ! 22, 2014
ΟΙ ΕΘΝΙΚΟΦΡΟΝΕΣ ΔΕΞΙΟΙ ΚΙ ΑΡΙΣΤΕΡΟΙ
ΣΦΑΖΟΥΝ ΩΣ ΤΑ ΣΗΜΕΡΑ.
Άρης Βελουχιώτης: Ένας Πορτοφολάς, Παιδεραστής, Μέθυσος και Ψυχοπαθής Σαδιστής Δολοφόνος Ήρωας του ΚΚΕ
http://www.zougla.gr/page.ashx?pid=80&aid=418768&cid=122
Πόσο κόμπλεξ κατωτερότητας και διανοητικότητας μπορεί να κουβαλάει κάποιος, ανιστόρητος και απαίδευτος Ελληνάρας, για να ξερνάει τόσους επιληπτικούς αφρούς, για έναν άνθρωπο που από άνθρωπος απλός, όπως όλοι μας, έγινε υπεράνθρωπος για να ζήσουν οι υπόλοιποι; Όλοι εσείς που γράφετε τόσες βρωμιές για τον Αρη, το μόνο που επιδεικνύετε και αποδεικνύετε είναι αυτό: ότι απλώς έχετε ένα ξερό κεφάλι στον ώμο και νομίζετε ότι είστε άνθρωποι. Κρίμα στους πόνους που υπέφερε η μάνα σας, για να σας γεννήσει.
Βρετανός λοχαγός Ντένις Χάμσον, μέλος της Βρετανικής ομάδος καταδρομέων, που ρίχτηκε με αλεξίπτωτα τη νύκτα της 30ης Σεπτεμβρίου 1942 στην Ελλάδα, με αποστολή την ανατίναξη της γέφυρας του Γοργοποτάμου, γράφει στο βιβλίο του «Με τους Έλληνες στον Γοργοπόταμο» τα εξής: «Η πρώτη μου εντύπωση από τον Άρη - ο οποίος αργότερα θα ήταν τόσο φιλικός μαζί μου, όσο δεν ήταν ποτέ με οποιονδήποτε ξένο - ήταν δυσάρεστη. Μέσα σ' εκείνες τις στιγμές κατάλαβα κάπως το ποιόν του - ήταν κάποιος που δεν σεβόταν τους ανθρώπους, ένας σκληρός, ψυχρός άνδρας. Νομίζω πως ήταν ο πιο αδίστακτος άνδρας που γνώρισα ποτέ, ο πιο σκληρός, ο πιο ψύχραιμος. Ήταν ένας πρώην δάσκαλος, που είχε καταδικαστεί στην Ελλάδα για ομοφυλοφιλικά αδικήματα. Ένας έξυπνος, ικανός άνδρας, χωρίς καρδιά, χωρίς ανθρώπινη συμπόνια, ένας φανατικός αρχηγός. Αργότερα, όταν τον γνώρισα καλύτερα, δεν είχα καμία αμφιβολία πως μετά από οινοποσία μαζί μου μιας ολόκληρης μέρας, μέσα στην πιο φιλική ατμόσφαιρα, θα με είχε κυριολεκτικά γδάρει ζωντανό, αν νόμιζε ότι αυτό τον συνέφερε. Εξακολουθούσε να είναι παιδεραστής και ήταν φανερό, γιατί είχε σχεδόν μυθική φυσιογνωμία - ήταν πολύ γενναίος - και πέθανε από βίαιο θάνατο το 1945, όταν ένας οπαδός του τον σκότωσε, αυτόν και το αγόρι σύντροφό του (Τζαβέλλα) με μια χειροβομβίδα. Τα κεφάλια τους τα είχαν καρφώσει σε πασσάλους και τα είχαν εκθέσει στα Τρίκαλα της Θεσσαλίας. Ήταν μια ζωηρή και σημαντική φυσιογνωμία σ' αυτή την περίοδο της ελληνικής αντιστασιακής ιστορίας.»
Βρετανός συνταγματάρχης Νίκολας Χάμμοντ, ο σύνδεσμος με τον ΕΛΑΣ, που γνώρισε προσωπικά τον Άρη, γράφει γι' αυτόν στο βιβλίο του «Με τους αντάρτες 1943-44» τα εξής: «Ο Άρης, ο πρώτος ''καπετάνιος'' του ΕΛΑΣ, ήταν διάσημος για την γενναιότητα, αλλά και την σκληρότητά του. Αιμοβόρος και σαδιστής, διεκπεραίωνε τη ''βρώμικη δουλειά'' του κομμουνιστικού αγώνα. Είχε δολοφονήσει πολλούς συμπατριώτες του. Αντιπροσώπευε τον βασικά τουρκικό τύπο του τραμπούκου στην ελληνική του εκδοχή».
Νεοζηλανδός λοχαγός Ουίλιαμ Τζόρνταν αποκαλεί το Βελουχιώτη στο βιβλίο του «Η αλήθεια για την Ελλάδα» σαν τον «κόκκινο φύρερ της Ελλάδος'' και υποστηρίζει ότι «διώχτηκε νέος από το πατρικό του σπίτι, που το είχε ατιμάσει με τις αποτρόπαιες και αναίσχυντες εκδηλώσεις της σεξουαλικής του διαστροφής». Γράφει, επίσης, ότι ο Άρης «έφτασε στην ομοφυλοφιλία και ήταν εκ γενετής διεστραμμένος και σαδιστής, προ παντός όμως εγκληματίας. Ένας από τους απαισιότερους εγκληματίες που γέννησε ποτέ, σε ώρα συμφοράς για τους ανθρώπους, η φύση. Ήτανε κάτι χειρότερο από εγκληματίας. Ήτανε κακούργος σαδιστής. Και πρέπει να ομολογήσουμε πως ο Αθανάσιος Κλάρας ήταν αναντίρρητα κορυφή στην επιστήμη των βασανιστηρίων. Το μαστίγωμα ήταν η αβρότερη από τις εκδηλώσεις του προς εκείνους που είχανε τη δυστυχία να τον δυσαρεστήσουν. Το αγαπημένο μαρτύριο του Άρη, η μεγαλύτερή του διασκέδαση, ήτανε να χαράζει βαθιά το κορμί των θυμάτων του και να χύνει καυτό λάδι μέσα στις πληγές. Συχνά για ποικιλία προτιμούσε να παραγεμίζει τις τομές με αλάτι. Ένα άλλο από τ' αστεία του ζωηρού αυτού παιδιού ήτανε να κόβει τους μαστούς των γυναικών ή να ξεριζώνει τ' αυτιά των δημάρχων και των προέδρων κοινοτήτων, των χωριών που δεν είχαν εκδηλώσει μεγάλο εαμικό ενθουσιασμό»
Νεοζηλανδός λοχαγός Ουίλιαμ Τζόρνταν αποκαλεί το Βελουχιώτη στο βιβλίο του «Η αλήθεια για την Ελλάδα» σαν τον «κόκκινο φύρερ της Ελλάδος'' και υποστηρίζει ότι «διώχτηκε νέος από το πατρικό του σπίτι, που το είχε ατιμάσει με τις αποτρόπαιες και αναίσχυντες εκδηλώσεις της σεξουαλικής του διαστροφής». Γράφει, επίσης, ότι ο Άρης «έφτασε στην ομοφυλοφιλία και ήταν εκ γενετής διεστραμμένος και σαδιστής, προ παντός όμως εγκληματίας. Ένας από τους απαισιότερους εγκληματίες που γέννησε ποτέ, σε ώρα συμφοράς για τους ανθρώπους, η φύση. Ήτανε κάτι χειρότερο από εγκληματίας. Ήτανε κακούργος σαδιστής. Και πρέπει να ομολογήσουμε πως ο Αθανάσιος Κλάρας ήταν αναντίρρητα κορυφή στην επιστήμη των βασανιστηρίων. Το μαστίγωμα ήταν η αβρότερη από τις εκδηλώσεις του προς εκείνους που είχανε τη δυστυχία να τον δυσαρεστήσουν. Το αγαπημένο μαρτύριο του Άρη, η μεγαλύτερή του διασκέδαση, ήτανε να χαράζει βαθιά το κορμί των θυμάτων του και να χύνει καυτό λάδι μέσα στις πληγές. Συχνά για ποικιλία προτιμούσε να παραγεμίζει τις τομές με αλάτι. Ένα άλλο από τ' αστεία του ζωηρού αυτού παιδιού ήτανε να κόβει τους μαστούς των γυναικών ή να ξεριζώνει τ' αυτιά των δημάρχων και των προέδρων κοινοτήτων, των χωριών που δεν είχαν εκδηλώσει μεγάλο εαμικό ενθουσιασμό»
Ναπολέοντας Ζέρβας επίσης στα απομνημονεύματά του γράφει ότι ο Βελουχιώτης, έσφαξε με τα χέρια του σε ένα ορεινό χωριό της Φθιώτιδος ένα 12χρονο κοριτσάκι, επειδή σύμφωνα με το αρρωστημένο του μυαλό ήταν πράκτορας των Γερμανών!
Ουίλιαμ Μακνήλ, που διατέλεσε βοηθός του Αμερικανού Στρατιωτικού ακολούθου στην Ελληνική πρεσβεία, γράφει στο βιβλίο του «Το Ελληνικό Δίλημμα, Πόλεμος και Επακόλουθα», μεταξύ πολλών άλλων τα εξής:: «Ο Άρης Βελουχιώτης ήταν κομμουνιστής και σαδιστής. Η ομάδα του απέκτησε φήμη για τη μεγάλη της απανθρωπιά και τόλμη. Συχνά υπηρέτησε σε ειδικό εκτελεστικό απόσπασμα, το οποίον βασάνισε και δολοφόνησε άνδρες καταδικασθέντες από τα «λαϊκά δικαστήρια»
Επαναλαμβάνω: κρίμα στους πόνους που υπέφεραν οι μάνες σας για να σας δώσουν ζωή κι εσάς και τους Εγγλεζοδιάφορους που "μελετήσατε" για να αποδείξετε περισσότερο το κόμπλεξ κατωτερότητας που σας δέρνει ανελέητα, το οποίο είναι χαρακτηριστικό όλων των ξενοκίνητων. Ο Αρης έμεινε μια για πάντα αθάνατος. Εσείς και οι ιστορικοί σας θα μείνετε στο χώμα ένα μ΄αυτό.
Δημοσίευση σχολίου