Έξι χρόνια μετά τη δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου, τίποτα δεν είναι ίδιο. Για την ακρίβεια, πολλά έχουν αλλάξει προς το χειρότερο. Οι νέοι βρίσκονται στο επίκεντρο της κρίσης. Το μέλλον τους, ζοφερό: ανεργία, σχολικός και κοινωνικός αποκλεισμός, υποβαθμισμένη εκπαίδευση, αντιμέτωποι με τον κυβερνητικό αυταρχισμό. Νιώθουν να πυροβολούνται...
Σ' αυτό το γενικό κλίμα επίθεσης κατά των δικαιωμάτων των νέων, η περιπέτεια του Νίκου Ρωμανού έχει προκαλέσει κύμα αγανάκτησης για τη στάση φορέων της Πολιτείας και την κυβερνητική συμπεριφορά. Αλλά και κύμα συμπαράστασης σε ένα παιδί που διεκδικεί το αυτονόητο: το δικαίωμα στη ζωή και τη μόρφωση. Μια σφαίρα "ενώνει" τον Αλέξη με τον Νίκο. Πολλά, βέβαια, τους χωρίζουν.
Το κύμα αλληλεγγύης -από νέους και εκπαιδευτικούς, από πολιτικά πρόσωπα και κόμματα, καθώς και κοινωνικούς φορείς- τροφοδοτεί υπόγειες κοινωνικές διεργασίες και δημόσιες τοποθετήσεις, που δεν περιορίζονται στην υπόθεση....
Ρωμανού, αλλά θέτουν στον δημόσιο διάλογο τους εφιάλτες που απειλούν τη γενιά του Μνημονίου.
Η κυβέρνηση επιχειρεί να πυροδοτήσει την ένταση. Να καταπλακώσει τον
δημόσιο διάλογο με την ατζέντα του νόμου και της τάξης, την ατζέντα του
φόβου. Να αποπροσανατολίσει την κοινή γνώμη και να κρύψει το φιάσκο της
περιβόητης "διαπραγμάτευσης" με την τρόικα. Υποχωρεί ακόμη και στο θέμα
των 100 δόσεων και προχωρεί στην παράταση του Μνημονίου. Νομίζει ότι τα
δακρυγόνα θα εμποδίσουν την κοινωνία να δει και να αποδοκιμάσει τα
κυβερνητικά πολιτικά αδιέξοδα.
Τον Δεκέμβριο του 2008, πριν καλά-καλά ξεκινήσει η παγκόσμια κρίση,
ζήσαμε στη χώρα μας εικόνες από το μέλλον. Η διαρρεύσασα περίοδος
επιβεβαίωσε ότι η χώρα πορεύεται ανάμεσα στη Σκύλλα και τη Χάρυβδη,
ανάμεσα στη διάλυση των κοινωνικών δικαιωμάτων και τη διάλυση της
δημοκρατίας.
Η αναζήτηση πολιτικής λύσης μπορεί να γίνει μόνο με καθαρό τρόπο: με
εκλογές. Αυτές τις μέρες βλέπουμε να εκδηλώνονται μεθοδεύσεις, όπως η
εκφώνηση κάλπικης συναίνεσης, η επιχειρούμενη διάλυση μικρότερων
κομμάτων, ενώ χθες στη Βουλή χρυσαυγίτης βουλευτής υποστήριξε ότι
κυβερνητικοί βουλευτές τού ζητούν να ψηφίσει για να βγει Πρόεδρος της
Δημοκρατίας. Πρόκειται για ηθικά και πολιτικά αποπνικτική κατάσταση, που
αποδιοργανώνει τη δημοκρατία και εξοργίζει την κοινωνία. Το μνημονιακό
κατεστημένο καταφεύγει ολοένα και περισσότερο στην καταστολή ως μοναδικό
τρόπο άσκησης της εξουσίας.
Από avgi
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου