Η Μήνις των Θνητών!

Του Χρήστου Ιβάνοβιτς 

Η Ύβρις στην κλασική ελληνική σκέψη, είναι η οίηση που υποδηλώνει ασέβεια και περιφρόνηση του μέτρου. Είναι η αμαρτία στην οποία είναι περισσότερο επιρρεπείς οι ισχυροί κι υπήρξε βασική έννοια της κοσμοθεωρίας των αρχαίων Ελλήνων, που πίστευαν πως μια «ύβρις» συνήθως προκαλούσε την επέμβαση των θεών, και ιδίως του Δία, που έστελνε στον υβριστή την «άτην», δηλαδή το θόλωμα, την τύφλωση του νου. Αυτή η θεόσταλτη σύγχυση, οδηγούσε τον υβριστή σε νέες ύβρεις, ώσπου να διαπράξει μια ασυγχώρητη α-νοησία, να υποπέσει σε ένα πολύ σοβαρό σφάλμα, το οποίο προκαλούσε την «νέμεσιν», την οργή και την εκδίκηση των θεών, που με τη σειρά της επέφερε την «τίσιν», την τιμωρία και τη συντριβή του υβριστή.

Τα θυμήθηκα αυτά διαβάζοντας τη δήλωση του «πρωθυπουργού», o οποίος απαντώντας στο αίτημα που έχει διατυπωθεί για τηλεοπτική αναμέτρηση μεταξύ του ιδίου και του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης, αρνήθηκε την πρόσκληση, αναρωτώμενος «πώς να κάνουμε διάλογο με υβριστές?». 

Τα θυμήθηκα αυτά κι αναρωτήθηκα κι εγώ με τη σειρά μου, ποιος είναι ο πραγματικός υβριστής. 

Είναι υβριστές εκείνοι που τον αποκαλούν «πουλημένο και προδότη», αυτόν που είναι πραγματικά ανέντιμος, εφόσον εξελέγη στον πρωθυπουργικό θώκο με προεκλογική σημαία  την διαπραγμάτευση των ειδεχθών δανειακών συμβάσεων, για να κάνει αμέσως μόλις ανέλαβε την εκχωρημένη λαϊκή εξουσία, τα ίδια και χειρότερα από τους προκατόχους του, ξεπουλώντας και καταστρέφοντας αναίσχυντα όλα αυτά που έχτισαν με ιδρώτα, κόπο και βάσανο οι προπάτορές μας?

Θα έλεγε κανείς με ελαφρά την καρδιά του, ότι ο πραγματικός υβριστής είναι αυτός, ο ίδιος ο «πρωθυπουργός»!  Αυτός που άφησε να περάσουν ανεκμετάλλευτες όλες οι ευκαιρίες που του δόθηκαν, η μία πίσω από την άλλη, για να τηρήσει έστω και ψήγματα από τις υποσχέσεις που έδινε ανερυθρίαστα πριν από δυόμισι χρόνια. Ευκαιρίες χαμένες, αίμα αθώων, άδικα χαμένο…

Θα έλεγε κανείς, χωρίς να διστάσει, ότι  ο πραγματικός υβριστής είναι αυτός ο ίδιος, ο χυδαίος «πρωθυπουργός», που νομοθέτησε την ανομία, που γαλούχησε την παραβατικότητα, που εξέθρεψε τον παρασιτισμό, που έκανε λάβαρό του την πολιτική απάτη, που κατέστρεψε με τη φωτιά του ψεύδους του και το τσεκούρι της αναλγησίας του το κράτος πρόνοιας και που απεμπόλησε ανενδοίαστα το κράτος δικαίου. Αυτός, ο ίδιος, που ξεπούλησε αναίσχυντα την εμπιστοσύνη όλων εκείνων που τον τίμησαν με την ψήφο τους και μαζί και τον δημόσιο πλούτο όλων μας, ως να ήταν, ο άθλιος, ισόβιος, ελέω Θεού, τιμαριούχος.

Αυτή η απίστευτη οίηση, αυτή η αδιανόητη έπαρση, αυτή η μεγάλη ιδέα που έχει για τον εαυτό του, ετούτος ο ανεκδιήγητος εθνικός ολετήρας που τα τελευταία πέτρινα χρόνια παριστάνει τον πρωθυπουργό μας και που η αλαζονεία την οποία εκδηλώνει με κάθε ευκαιρία και με κάθε αφορμή, ακόμα κι ετούτες τις τελευταίες ώρες του στα δημόσιά μας πράγματα, δεν μπορεί να περάσει πια, απαρατήρητη από  κανέναν. Αυτό το αίσθημα κίβδηλης ανωτερότητας που επιδεικνύει με κάθε ευκαιρία ο κωμικοτραγικός αυτός υπάνθρωπος κι η απέραντη περιφρόνησή του προς τις κοινοβουλευτικές διαδικασίες και προς όλους εμάς τους Έλληνες, δεν μπορεί πια να συγχωρηθεί. Αυτή η αδιαφορία του προς τη νοημοσύνη μας, προς τις ζωές μας, προς τις ελπίδες και τα όνειρά μας, δεν μπορεί να αφήνει κανέναν μας πια ανεπηρέαστο, τώρα που η ασέβειά του προς το δίκαιο και η περιφρόνησή του προς το μέτρο, είναι εκτός των ορίων κάθε λογικής.

Έτσι, αυτός ο οδυνηρός κύκλος της ύβρεως και της άτης, που σημάδεψε χαρακτηριστικά αυτά τα δυόμιση χρόνια της αχαρακτήριστης πρωθυπουργίας του μικρότατου αυτού κυβερνήτη, είναι ένας κύκλος που νομοτελειακά φτάνει σ’ ένα τέλος. Τι κι αν αυτό το πέπλο της αναλγησίας και της α-νοησίας που εξύφανε ο ανάξιος τύραννος και σκέπασε τις ζωές μας, δεν προκάλεσε την μήνιν των θεών? 

Τι κι αν δεν επενέβη ο Δίας, να ρίξει στη βλαμμένη κεφαλή του βλαπτικού αυτού ηγεμονίσκου, έναν από τους κεραυνούς του και να τον κάψει τον αχρείο ή τουλάχιστον να τον συγχωρήσει, μεταμορφώνοντάς τον σε μαλάκιο της θάλασσας κι εξαφανίζοντάς τον από τα μάτια μας?

Τι κι αν δεν παρενέβησαν οι θεοί? Σε λίγες μέρες θα φανούν τα αποτελέσματα της μήνιος των θνητών, η λαϊκή νέμεσις, όπως αυτή θα αποκρυσταλλωθεί στα εκλογικά αποτελέσματα της 25ης Ιανουαρίου και τότε θα νοιώσει αυτός ο ανάξιος δυνάστης, την τίσιν των Ελλήνων. 

Τίποτα διαφορετικό, δεν του αξίζει του πρόστυχου υβριστή... 

Alexandros Raskolnick
Η σύνθεση είναι από την ΟΚΤΑΝΑ