Του Θανάση Καρτερού
Ο Μανώλης Γλέζος έχει επιλέξει τη στάση του τα τελευταία χρόνια. Και την επιβεβαιώνει κάθε μέρα. Δεν θέλει να είναι σεβάσμιος απόμαχος, γκουρού της Αριστεράς, κινούμενο άγαλμα, μνημείο του εαυτού του. Θέλει να είναι μάχιμος, να έχει τη θέση του στις αναμετρήσεις για το παρόν, να συμμετέχει σε διαδηλώσεις, να κάνει δηλώσεις, να παίρνει θέση, να διαφωνεί, να καταγγέλλει, να στιγματίζει, κάποτε με μια οξύτητα που πολλοί τη χαρακτηρίζουν εφηβική. Να υπάρχει εν ολίγοις όχι απλώς ως σύμβολο ενός γενναίου παρελθόντος, αλλά ως έμβολο ενός γενναίου μέλλοντος.
Θέλει και το κάνει. Θέλει, πώς το λένε, να είναι ένας από κείνους που θεωρούν τον εαυτό τους ενεργό αριστερό. Ενεργό πολίτη. Κι αυτό σημαίνει ότι δέχεται τον κανόνα: Όχι μόνο να ασκεί κριτική, αλλά και να δέχεται κριτική. Όχι μόνο να ασκεί πολεμική, αλλά και να δέχεται πολεμική. Γιατί δεν έχει προφανώς σκοπό να βολευτεί με κάποιο πιστοποιητικό της Ιστορίας. Θέλει να διαμορφώνει μαζί με όλους την Ιστορία. Με τις διαφωνίες, τις αντιφάσεις, τις πληγές που αυτό συνεπάγεται. Γι' αυτό και ποτέ δεν τον ακούσαμε να λέει σε όσους διαφωνούν μαζί του: Ξέρεις ποιος είμαι εγώ;
Το λένε άλλοι όμως. Πιο Γλέζοι από τον Γλέζο. Που περνούν γενεές δεκατέσσερις όσους τόλμησαν να τον επικρίνουν για όσα είπε στην κηδεία του Στεφάνου. Όσους τολμούν να τον βάζουν στο στόμα τους. Όσους τολμούν να βρίσκουν πιο σωστή από τη στάση του στο συγκεκριμένο τη στάση του Τσίπρα. Ξέρετε, ρε πήξε και δείξε, ποιος είναι αυτός; Ε, λοιπόν ξέρουμε. Εσείς δεν ξέρετε. Ακόμα χειρότερα: Εσείς δεν σέβεστε αυτό που είναι και θέλει να είναι. Σήμερα. Εσείς του καταθέτετε στεφάνια εν ζωή. Εσείς τον αντιμετωπίζετε είτε σαν ιερό πρόσχημα για να χτυπήσετε άλλους ή σαν αλάθητο πάπα της Αριστεράς.
Όποιος όμως αντιμετωπίζει τον Γλέζο με το σεβασμό που αξίζει όχι μόνο η διαδρομή, αλλά και το παρόν του, έχει δικαίωμα να του πει: Λάθος έκανες, σύντροφε. Εκεί που έπρεπε να μας ενώνει η περίσκεψη για τη ζωή του νεκρού, μας δίχασες με τους στίχους σου. Και δυστυχώς, αντίθετα με όσα λένε οι πιο Γλέζοι από σένα, το παρελθόν δεν θέτει εκτός κριτικής το παρόν. Για κανέναν...
- See more at: http://left.gr/news/pio-glezoi-apo-ton-glezo#sthash.FY6vcS0a.dpuf
Πιο Γλέζοι από τον Γλέζο
Όχι μόνο να ασκεί κριτική, αλλά και να δέχεται κριτική.
Ο Μανώλης Γλέζος έχει
επιλέξει τη στάση του τα τελευταία χρόνια. Και την επιβεβαιώνει κάθε
μέρα. Δεν θέλει να είναι σεβάσμιος απόμαχος, γκουρού της Αριστεράς,
κινούμενο άγαλμα, μνημείο του εαυτού του. Θέλει να είναι μάχιμος, να
έχει τη θέση του στις αναμετρήσεις για το παρόν, να συμμετέχει σε
διαδηλώσεις, να κάνει δηλώσεις, να παίρνει θέση, να διαφωνεί, να
καταγγέλλει, να στιγματίζει, κάποτε με μια οξύτητα που πολλοί τη
χαρακτηρίζουν εφηβική. Να υπάρχει εν ολίγοις όχι απλώς ως σύμβολο ενός
γενναίου παρελθόντος, αλλά ως έμβολο ενός γενναίου μέλλοντος.
Θέλει και το κάνει. Θέλει, πώς το λένε, να είναι ένας από κείνους που θεωρούν τον εαυτό τους ενεργό αριστερό. Ενεργό πολίτη. Κι αυτό σημαίνει ότι δέχεται τον κανόνα: Όχι μόνο να ασκεί κριτική, αλλά και να δέχεται κριτική. Όχι μόνο να ασκεί πολεμική, αλλά και να δέχεται πολεμική. Γιατί δεν έχει προφανώς σκοπό να βολευτεί με κάποιο πιστοποιητικό της Ιστορίας. Θέλει να διαμορφώνει μαζί με όλους την Ιστορία. Με τις διαφωνίες, τις αντιφάσεις, τις πληγές που αυτό συνεπάγεται. Γι' αυτό και ποτέ δεν τον ακούσαμε να λέει σε όσους διαφωνούν μαζί του: Ξέρεις ποιος είμαι εγώ;
Το λένε άλλοι όμως. Πιο Γλέζοι από τον Γλέζο. Που περνούν γενεές δεκατέσσερις όσους τόλμησαν να τον επικρίνουν για όσα είπε στην κηδεία του Στεφάνου. Όσους τολμούν να τον βάζουν στο στόμα τους. Όσους τολμούν να βρίσκουν πιο σωστή από τη στάση του στο συγκεκριμένο τη στάση του Τσίπρα. Ξέρετε, ρε πήξε και δείξε, ποιος είναι αυτός; Ε, λοιπόν ξέρουμε. Εσείς δεν ξέρετε. Ακόμα χειρότερα: Εσείς δεν σέβεστε αυτό που είναι και θέλει να είναι. Σήμερα. Εσείς του καταθέτετε στεφάνια εν ζωή. Εσείς τον αντιμετωπίζετε είτε σαν ιερό πρόσχημα για να χτυπήσετε άλλους ή σαν αλάθητο πάπα της Αριστεράς.
Όποιος όμως αντιμετωπίζει τον Γλέζο με το σεβασμό που αξίζει όχι μόνο η διαδρομή, αλλά και το παρόν του, έχει δικαίωμα να του πει: Λάθος έκανες, σύντροφε. Εκεί που έπρεπε να μας ενώνει η περίσκεψη για τη ζωή του νεκρού, μας δίχασες με τους στίχους σου. Και δυστυχώς, αντίθετα με όσα λένε οι πιο Γλέζοι από σένα, το παρελθόν δεν θέτει εκτός κριτικής το παρόν. Για κανέναν...
- See more at: http://left.gr/news/pio-glezoi-apo-ton-glezo#sthash.FY6vcS0a.dpufΘέλει και το κάνει. Θέλει, πώς το λένε, να είναι ένας από κείνους που θεωρούν τον εαυτό τους ενεργό αριστερό. Ενεργό πολίτη. Κι αυτό σημαίνει ότι δέχεται τον κανόνα: Όχι μόνο να ασκεί κριτική, αλλά και να δέχεται κριτική. Όχι μόνο να ασκεί πολεμική, αλλά και να δέχεται πολεμική. Γιατί δεν έχει προφανώς σκοπό να βολευτεί με κάποιο πιστοποιητικό της Ιστορίας. Θέλει να διαμορφώνει μαζί με όλους την Ιστορία. Με τις διαφωνίες, τις αντιφάσεις, τις πληγές που αυτό συνεπάγεται. Γι' αυτό και ποτέ δεν τον ακούσαμε να λέει σε όσους διαφωνούν μαζί του: Ξέρεις ποιος είμαι εγώ;
Το λένε άλλοι όμως. Πιο Γλέζοι από τον Γλέζο. Που περνούν γενεές δεκατέσσερις όσους τόλμησαν να τον επικρίνουν για όσα είπε στην κηδεία του Στεφάνου. Όσους τολμούν να τον βάζουν στο στόμα τους. Όσους τολμούν να βρίσκουν πιο σωστή από τη στάση του στο συγκεκριμένο τη στάση του Τσίπρα. Ξέρετε, ρε πήξε και δείξε, ποιος είναι αυτός; Ε, λοιπόν ξέρουμε. Εσείς δεν ξέρετε. Ακόμα χειρότερα: Εσείς δεν σέβεστε αυτό που είναι και θέλει να είναι. Σήμερα. Εσείς του καταθέτετε στεφάνια εν ζωή. Εσείς τον αντιμετωπίζετε είτε σαν ιερό πρόσχημα για να χτυπήσετε άλλους ή σαν αλάθητο πάπα της Αριστεράς.
Όποιος όμως αντιμετωπίζει τον Γλέζο με το σεβασμό που αξίζει όχι μόνο η διαδρομή, αλλά και το παρόν του, έχει δικαίωμα να του πει: Λάθος έκανες, σύντροφε. Εκεί που έπρεπε να μας ενώνει η περίσκεψη για τη ζωή του νεκρού, μας δίχασες με τους στίχους σου. Και δυστυχώς, αντίθετα με όσα λένε οι πιο Γλέζοι από σένα, το παρελθόν δεν θέτει εκτός κριτικής το παρόν. Για κανέναν...
Πιο Γλέζοι από τον Γλέζο
Όχι μόνο να ασκεί κριτική, αλλά και να δέχεται κριτική.
Ο Μανώλης Γλέζος έχει
επιλέξει τη στάση του τα τελευταία χρόνια. Και την επιβεβαιώνει κάθε
μέρα. Δεν θέλει να είναι σεβάσμιος απόμαχος, γκουρού της Αριστεράς,
κινούμενο άγαλμα, μνημείο του εαυτού του. Θέλει να είναι μάχιμος, να
έχει τη θέση του στις αναμετρήσεις για το παρόν, να συμμετέχει σε
διαδηλώσεις, να κάνει δηλώσεις, να παίρνει θέση, να διαφωνεί, να
καταγγέλλει, να στιγματίζει, κάποτε με μια οξύτητα που πολλοί τη
χαρακτηρίζουν εφηβική. Να υπάρχει εν ολίγοις όχι απλώς ως σύμβολο ενός
γενναίου παρελθόντος, αλλά ως έμβολο ενός γενναίου μέλλοντος.
Θέλει και το κάνει. Θέλει, πώς το λένε, να είναι ένας από κείνους που θεωρούν τον εαυτό τους ενεργό αριστερό. Ενεργό πολίτη. Κι αυτό σημαίνει ότι δέχεται τον κανόνα: Όχι μόνο να ασκεί κριτική, αλλά και να δέχεται κριτική. Όχι μόνο να ασκεί πολεμική, αλλά και να δέχεται πολεμική. Γιατί δεν έχει προφανώς σκοπό να βολευτεί με κάποιο πιστοποιητικό της Ιστορίας. Θέλει να διαμορφώνει μαζί με όλους την Ιστορία. Με τις διαφωνίες, τις αντιφάσεις, τις πληγές που αυτό συνεπάγεται. Γι' αυτό και ποτέ δεν τον ακούσαμε να λέει σε όσους διαφωνούν μαζί του: Ξέρεις ποιος είμαι εγώ;
Το λένε άλλοι όμως. Πιο Γλέζοι από τον Γλέζο. Που περνούν γενεές δεκατέσσερις όσους τόλμησαν να τον επικρίνουν για όσα είπε στην κηδεία του Στεφάνου. Όσους τολμούν να τον βάζουν στο στόμα τους. Όσους τολμούν να βρίσκουν πιο σωστή από τη στάση του στο συγκεκριμένο τη στάση του Τσίπρα. Ξέρετε, ρε πήξε και δείξε, ποιος είναι αυτός; Ε, λοιπόν ξέρουμε. Εσείς δεν ξέρετε. Ακόμα χειρότερα: Εσείς δεν σέβεστε αυτό που είναι και θέλει να είναι. Σήμερα. Εσείς του καταθέτετε στεφάνια εν ζωή. Εσείς τον αντιμετωπίζετε είτε σαν ιερό πρόσχημα για να χτυπήσετε άλλους ή σαν αλάθητο πάπα της Αριστεράς.
Όποιος όμως αντιμετωπίζει τον Γλέζο με το σεβασμό που αξίζει όχι μόνο η διαδρομή, αλλά και το παρόν του, έχει δικαίωμα να του πει: Λάθος έκανες, σύντροφε. Εκεί που έπρεπε να μας ενώνει η περίσκεψη για τη ζωή του νεκρού, μας δίχασες με τους στίχους σου. Και δυστυχώς, αντίθετα με όσα λένε οι πιο Γλέζοι από σένα, το παρελθόν δεν θέτει εκτός κριτικής το παρόν. Για κανέναν...
- See more at: http://left.gr/news/pio-glezoi-apo-ton-glezo#sthash.FY6vcS0a.dpufΘέλει και το κάνει. Θέλει, πώς το λένε, να είναι ένας από κείνους που θεωρούν τον εαυτό τους ενεργό αριστερό. Ενεργό πολίτη. Κι αυτό σημαίνει ότι δέχεται τον κανόνα: Όχι μόνο να ασκεί κριτική, αλλά και να δέχεται κριτική. Όχι μόνο να ασκεί πολεμική, αλλά και να δέχεται πολεμική. Γιατί δεν έχει προφανώς σκοπό να βολευτεί με κάποιο πιστοποιητικό της Ιστορίας. Θέλει να διαμορφώνει μαζί με όλους την Ιστορία. Με τις διαφωνίες, τις αντιφάσεις, τις πληγές που αυτό συνεπάγεται. Γι' αυτό και ποτέ δεν τον ακούσαμε να λέει σε όσους διαφωνούν μαζί του: Ξέρεις ποιος είμαι εγώ;
Το λένε άλλοι όμως. Πιο Γλέζοι από τον Γλέζο. Που περνούν γενεές δεκατέσσερις όσους τόλμησαν να τον επικρίνουν για όσα είπε στην κηδεία του Στεφάνου. Όσους τολμούν να τον βάζουν στο στόμα τους. Όσους τολμούν να βρίσκουν πιο σωστή από τη στάση του στο συγκεκριμένο τη στάση του Τσίπρα. Ξέρετε, ρε πήξε και δείξε, ποιος είναι αυτός; Ε, λοιπόν ξέρουμε. Εσείς δεν ξέρετε. Ακόμα χειρότερα: Εσείς δεν σέβεστε αυτό που είναι και θέλει να είναι. Σήμερα. Εσείς του καταθέτετε στεφάνια εν ζωή. Εσείς τον αντιμετωπίζετε είτε σαν ιερό πρόσχημα για να χτυπήσετε άλλους ή σαν αλάθητο πάπα της Αριστεράς.
Όποιος όμως αντιμετωπίζει τον Γλέζο με το σεβασμό που αξίζει όχι μόνο η διαδρομή, αλλά και το παρόν του, έχει δικαίωμα να του πει: Λάθος έκανες, σύντροφε. Εκεί που έπρεπε να μας ενώνει η περίσκεψη για τη ζωή του νεκρού, μας δίχασες με τους στίχους σου. Και δυστυχώς, αντίθετα με όσα λένε οι πιο Γλέζοι από σένα, το παρελθόν δεν θέτει εκτός κριτικής το παρόν. Για κανέναν...
Πιο Γλέζοι από τον Γλέζο
Όχι μόνο να ασκεί κριτική, αλλά και να δέχεται κριτική.
Ο Μανώλης Γλέζος έχει
επιλέξει τη στάση του τα τελευταία χρόνια. Και την επιβεβαιώνει κάθε
μέρα. Δεν θέλει να είναι σεβάσμιος απόμαχος, γκουρού της Αριστεράς,
κινούμενο άγαλμα, μνημείο του εαυτού του. Θέλει να είναι μάχιμος, να
έχει τη θέση του στις αναμετρήσεις για το παρόν, να συμμετέχει σε
διαδηλώσεις, να κάνει δηλώσεις, να παίρνει θέση, να διαφωνεί, να
καταγγέλλει, να στιγματίζει, κάποτε με μια οξύτητα που πολλοί τη
χαρακτηρίζουν εφηβική. Να υπάρχει εν ολίγοις όχι απλώς ως σύμβολο ενός
γενναίου παρελθόντος, αλλά ως έμβολο ενός γενναίου μέλλοντος.
Θέλει και το κάνει. Θέλει, πώς το λένε, να είναι ένας από κείνους που θεωρούν τον εαυτό τους ενεργό αριστερό. Ενεργό πολίτη. Κι αυτό σημαίνει ότι δέχεται τον κανόνα: Όχι μόνο να ασκεί κριτική, αλλά και να δέχεται κριτική. Όχι μόνο να ασκεί πολεμική, αλλά και να δέχεται πολεμική. Γιατί δεν έχει προφανώς σκοπό να βολευτεί με κάποιο πιστοποιητικό της Ιστορίας. Θέλει να διαμορφώνει μαζί με όλους την Ιστορία. Με τις διαφωνίες, τις αντιφάσεις, τις πληγές που αυτό συνεπάγεται. Γι' αυτό και ποτέ δεν τον ακούσαμε να λέει σε όσους διαφωνούν μαζί του: Ξέρεις ποιος είμαι εγώ;
Το λένε άλλοι όμως. Πιο Γλέζοι από τον Γλέζο. Που περνούν γενεές δεκατέσσερις όσους τόλμησαν να τον επικρίνουν για όσα είπε στην κηδεία του Στεφάνου. Όσους τολμούν να τον βάζουν στο στόμα τους. Όσους τολμούν να βρίσκουν πιο σωστή από τη στάση του στο συγκεκριμένο τη στάση του Τσίπρα. Ξέρετε, ρε πήξε και δείξε, ποιος είναι αυτός; Ε, λοιπόν ξέρουμε. Εσείς δεν ξέρετε. Ακόμα χειρότερα: Εσείς δεν σέβεστε αυτό που είναι και θέλει να είναι. Σήμερα. Εσείς του καταθέτετε στεφάνια εν ζωή. Εσείς τον αντιμετωπίζετε είτε σαν ιερό πρόσχημα για να χτυπήσετε άλλους ή σαν αλάθητο πάπα της Αριστεράς.
Όποιος όμως αντιμετωπίζει τον Γλέζο με το σεβασμό που αξίζει όχι μόνο η διαδρομή, αλλά και το παρόν του, έχει δικαίωμα να του πει: Λάθος έκανες, σύντροφε. Εκεί που έπρεπε να μας ενώνει η περίσκεψη για τη ζωή του νεκρού, μας δίχασες με τους στίχους σου. Και δυστυχώς, αντίθετα με όσα λένε οι πιο Γλέζοι από σένα, το παρελθόν δεν θέτει εκτός κριτικής το παρόν. Για κανέναν...
- See more at: http://left.gr/news/pio-glezoi-apo-ton-glezo#sthash.FY6vcS0a.dpufΘέλει και το κάνει. Θέλει, πώς το λένε, να είναι ένας από κείνους που θεωρούν τον εαυτό τους ενεργό αριστερό. Ενεργό πολίτη. Κι αυτό σημαίνει ότι δέχεται τον κανόνα: Όχι μόνο να ασκεί κριτική, αλλά και να δέχεται κριτική. Όχι μόνο να ασκεί πολεμική, αλλά και να δέχεται πολεμική. Γιατί δεν έχει προφανώς σκοπό να βολευτεί με κάποιο πιστοποιητικό της Ιστορίας. Θέλει να διαμορφώνει μαζί με όλους την Ιστορία. Με τις διαφωνίες, τις αντιφάσεις, τις πληγές που αυτό συνεπάγεται. Γι' αυτό και ποτέ δεν τον ακούσαμε να λέει σε όσους διαφωνούν μαζί του: Ξέρεις ποιος είμαι εγώ;
Το λένε άλλοι όμως. Πιο Γλέζοι από τον Γλέζο. Που περνούν γενεές δεκατέσσερις όσους τόλμησαν να τον επικρίνουν για όσα είπε στην κηδεία του Στεφάνου. Όσους τολμούν να τον βάζουν στο στόμα τους. Όσους τολμούν να βρίσκουν πιο σωστή από τη στάση του στο συγκεκριμένο τη στάση του Τσίπρα. Ξέρετε, ρε πήξε και δείξε, ποιος είναι αυτός; Ε, λοιπόν ξέρουμε. Εσείς δεν ξέρετε. Ακόμα χειρότερα: Εσείς δεν σέβεστε αυτό που είναι και θέλει να είναι. Σήμερα. Εσείς του καταθέτετε στεφάνια εν ζωή. Εσείς τον αντιμετωπίζετε είτε σαν ιερό πρόσχημα για να χτυπήσετε άλλους ή σαν αλάθητο πάπα της Αριστεράς.
Όποιος όμως αντιμετωπίζει τον Γλέζο με το σεβασμό που αξίζει όχι μόνο η διαδρομή, αλλά και το παρόν του, έχει δικαίωμα να του πει: Λάθος έκανες, σύντροφε. Εκεί που έπρεπε να μας ενώνει η περίσκεψη για τη ζωή του νεκρού, μας δίχασες με τους στίχους σου. Και δυστυχώς, αντίθετα με όσα λένε οι πιο Γλέζοι από σένα, το παρελθόν δεν θέτει εκτός κριτικής το παρόν. Για κανέναν...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου