Οι αλλοίτες, οι αλλουίτες και οι μονιμίτες...

ΕΝΑ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΧΡΗΣΤΟΥ

Ιδιοτελείς συμπεριφορές από ανθρώπους που έχουν μεσάνυχτα σε ποιόν κόσμο ζουν. Ούτε τα εθνικά συμφέροντα κατανοούν, ούτε τους ταξικούς μετασχηματισμούς, από την τεχνολογική επανάσταση, αντιλαμβάνονται.

Ας προσπαθήσουμε να εξηγήσουμε τη λεξηπλασία. Ποιούς ονομάζουμε αλλοίτες με όμικρον γιώτα; Όλους εκείνους που θεωρούν πως άλλοι πρέπει να επωμισθούν τα βάρη που τους αναλογούν, διότι αυτοί δεν μπορούν να τα σηκώσουν, ασχέτως αν δε μπορούν και οι άλλοι. Αρνούνται μάλιστα να συνεκτιμήσουν την κατάσταση της οικονομίας, τις εθνικές και κοινωνικές υποχρεώσεις που κάθε πολίτης οφείλει να αναλαμβάνει, για το μερίδιο που του αναλογεί, ώστε να βγει επιτέλους η χώρα από τα δεσμά των δανειστών. Να μπορούμε όλοι να έχουμε εργασία και να απολαμβάνουμε δίκαια τους κόπους μας. Αρνούνται επίσης να κάνουν αυτοκριτική για τις ευθύνες που δεν ανέλαβαν ή που σπατάλησαν στο παρελθόν. Τα τελεσίγραφά τους είναι σαφή. Όχι εμείς, οι άλλοι να επιβαρυνθούν και δεν σηκώνουμε αντιρρήσεις.

ΠΑΜΕ τώρα στους Αλλουίτες. Παραδεχόμαστε ότι η χώρα  εν μέσω της μεγάλης οικονομικής κρίσης με το προσφυγικό ζήτημα να δημιουργεί θηλιά, οφείλει να δημιουργήσει κέντρα ταυτοποίησης των προσφύγων, ώστε αυτοί να μετακινούνται ευκολότερα και ασφαλέστερα εντός της ΕΕ. Δεν είναι μόνον επιταγή των ευρωπαϊκών αρχών. Είναι ασφαλώς και ανάγκη καλής διαχείρισης προς όφελος όλων, και των προσφύγων. Όσων τουλάχιστον φτάνουν ζωντανοί στα νησιά μας. Όμως αυτά τα κέντρα υποδοχής και ταυτοποίησης πρέπει να γίνουν αλλά αλλού, οπουδήποτε αλλού, αλλά όχι σε αυτούς. Κάποιοι επαναστάτησαν στην Κω. Μπορεί να μην είναι μια μικρή μειοψηφία αλλά με επικεφαλής τον δήμο απαιτούν να γίνουν αλλού αυτά τα κέντρα, όχι στο νησί τους. Δεν ξέρω αν ο κ. δήμαρχος του νησιού θα απαιτήσει μερίδιο αν, η απονομή του νόμπελ ειρήνης στους νησιώτες του ανατολικού Αιγαίου γίνει πραγματικότητα  για την ανθρωπιά που επέδειξαν σε αυτή την μεγάλη προσφυγή ροή, αλλά δεν είναι ο μόνος αλλουίτης. Και πάνω στα Διαβατά φωνάζουν να γίνουν αλλού τα κέντρα ταυτοποίησης και παντού όπου πρόκειται να δημιουργηθούν κέντρα προσωρινής φιλοξενίας, ξεφυτρώνουν αλλουίτες.

ΚΑΙ κλίνουμε με τους μονιμίτες. Αφορμή η απεργία που ξεκίνησαν οι εργαζόμενοι στους ελληνικούς λιμένες για να μείνουν τα λιμάνια υπό δημόσιο έλεγχο. Και όταν λένε δημόσιο έλεγχο, εννοούν υπό τον έλεγχο των συντεχνιών που εργάζονται σε αυτά. Πότε στην ιστορία του συνδικάτου των λιμενεργατών, εδώ στην Ελλάδα, τα τελευταία χρόνια έγινε συνέλευση για το πως οι οργανισμοί των λιμανιών μπορεί να γίνουν ποιο αποδοτικοί για τους χρήστες και τα δημόσια έσοδα; Όταν λένε λοιπόν δημόσιο έλεγχο, εννοούν πως όλοι θέλουν καλύτερες αμοιβές με λιγότερη εργασία και κλειστά μάτια στην εκτεταμένη διαφθορά του γρηγορόσημου. Αυτούς ονομάζω μονιμίτες. Αυτούς που νοιάζονται κυρίως έως και μόνο για το ασφαλές ατομικό τους εισόδημα και συμφέρον, αγνοώντας χρόνο, τόπο και κατάσταση.

ΔΥΣΤΥΧΩΣ οι αλλοίτες, οι αλλουίτες και οι μονιμίτες, διεκδικώντας με εκβιαστικά μέσα τους σκοπούς τους, βρίσκουν συμμάχους τους παλαιοημερολογίτες της επαναστατικής αριστεράς, δυνάμεις από την δεξιά και την ακροδεξιά μετατρέποντας έναν συνδικαλιστικό αγώνα με μαξιμαλιστικά αιτήματα, σε πολιτικό σχέδιο ανατροπής της κυβέρνησης που γνωρίζουν, ότι όσο καλή διάθεση και να δείξει, δεν μπορεί να κάνει το νερό κρασί, όπως λένε οι γραφές ότι έκανε ο Ιησούς. Πολιτικές δυνάμεις που δεν σέβονται το σύνταγμα και τους νόμους, έχοντας προ πολλού πάψει να δίνουν, όταν βρίσκονται στο Κοινοβούλιο, τον όρκο αυτό, απαιτούν από την κοινοβουλευτική δημοκρατία την ικανοποιήση ανέφικτων αιτημάτων, όχι γιατί πιστεύουν πως μπορεί να ικανοποιηθούν, αλλά διότι η μπαχαλοποίηση, η φτωχοποίηση η μεγάλη αναταραχή, είναι νομίζουν, σήμερα το έτος 2016, μια θαυμάσια κατάσταση για την επιτυχία της επανάστασης! Ούτε τα εθνικά συμφέροντα κατανοούν, ούτε τους ταξικούς μετασχηματισμούς από την τεχνολογική επανάσταση αντιλαμβάνονται.

ΙΔΙΟΤΕΛΕΙΣ συμπεριφορές από ανθρώπους που έχουν μεσάνυχτα σε ποιόν κόσμο ζουν και πουλάνε επαναστατικότητα απλά για να υπάρχουν ως αυτόνομες σκήτες.  Και πλάι στους επαναστάτες, μαζί με τα φυντάνια της δεξιάς σε κάμπους και πόλεις, όλοι οι νταβατζήδες και η διαπλεκόμενοι που νοιώθουν ότι ήρθε η ώρα να πληρώσουν για τα ανομήματά τους. Και όπως έλεγε ο Ευριπίδης “Όταν οι πόλεις γκρεμίζονται, οι θεοί φεύγουν”