Υπάρχει μια στρατηγική σε αυτό που λέγεται αντικυβερνητική πολιτική. Στηρίζεται στη δύναμη πυρός. Δεν απαιτεί σχεδιασμό, πολιτική δοκιμασία, αντιπαράθεση και πολύ περισσότερο ηθικές αναστολές.
Του Κώστα Βαξεβάνη
Η στρατηγική είναι απλή. Κάποιος, (δεν έχει σημασία αν αυτός είναι μια φυλλάδα, ένας ψιθυρολόγος, ένας αναλυτής τύπου Πρετεντέρη ή ένας άλλος πιο γάτα τύπου Ιμαλαίων), αναλαμβάνει να διασπείρει τη φήμη ή το ερώτημα. Στη συνέχεια αυτό αναπαράγεται με συχνότητα που βεβαιώνει αξιοπιστία, από το σύνολο των ελεγχόμενων Μέσων. Δεν μπορεί όλοι να λένε το ίδιο πράγμα και να ισχύει το αντίθετο, είναι το απλό και υποσυνείδητο συμπέρασμα. Και όταν η πραγματικότητα αρχίζει να διαψεύδει, η ατζέντα και η ειδησεογραφία θα γεμίσουν με άλλες πληροφορίες και ερωτήματα, που η συχνότητά τους και πάλι δεν θα αφήσουν περιθώρια αμφισβήτησης ακόμη και αν γνωρίζεις τους λόγους που το Mega και ο ΔΟΛ πάνε κατά διαόλου.
Η στρατηγική αυτή τις τελευταίες μέρες έχει επιλέξει ως στοιχείο ενοχοποίησης της κυβέρνησης και κυρίως του Παπαγγελόπουλου, την παρέμβαση στη Δικαιοσύνη.
Δεν έχει καμιά σημασία που η Εισαγγελέας που καταγγέλλει τον Υπουργό πιάνεται στα πράσα να λέει πως τον συνάντησε για κάτι που δεν υπήρχε όταν τον συνάντησε. Σημασία έχει πως από το Ποτάμι ως το ελαφρύ ΠΑΣΟΚ της Φώφης και το βαρύ του Βενιζέλου, από τους φίλους του Χριστοφοράκου ως το Βγενόπουλο, όλοι συμφωνούν μεταξύ τους πως η κυβέρνηση παρενέβη στη Δικαιοσύνη.
Μέχρι και η μήνυση που έκανε η Πρόεδρος του Αρείου Πάγου Βασιλική Θάνου σε καθηγητή Νομικής (όχι σε απλό πολίτη) χρησιμοποιείται για να σκιαγραφήσει την «κατάντια στη Δικαιοσύνη» που δεν μπορούν να ανεχθούν.
Ο Ευάγγελος Βενιζέλος, μεγάλη η χάρη του, ζήτησε σύγκλυση της Επιτροπής Θεσμών και Διαφάνειας για το θέμα. Ο μέγας νομοπαρασκευαστής της διαπλοκής, ο οποίος άλλαξε πέντε λέξεις στον ποινικό κώδικα για να μην πάνε φυλακή 400 επιφανείς Θεσσαλονικείς που πιάστηκαν σε κύκλωμα πλαστών μετεγγραφών, ανησυχεί για τη Δικαιοσύνη. Αυτός ο οποίος έκανε νόμο αυτοαμνήστευσής του για την παράνομη χρηματοδότηση της Proton του Λαυρεντιάδη, όταν το Γενικό Λογιστήριο τον ενημέρωσε πως αν το κάνει είναι παράνομος.
Αυτός που αμνήστευσε τη γερμανική εταιρεία για τα ναυπηγεία για να μην διωχθεί για παραβάσεις και τα παρέδωσε στον Ισκαντάρ Σάφα προπληρώνοντας υποβρύχια που δεν υπήρξαν, μιλά για Δικαιοσύνη και θέλει να συνεδριάσει η Επιτροπή. Η οποία Επιτροπή δεν ξέρω αν θα θυμηθεί, πως ο Ισκαντάρ Σάφα είναι σήμερα στο Διοικητικό Συμβούλιο της MIG του Βγενόπουλου υπέρ του οποίου διαμαρτύρεται ο Βενιζέλος.
Δεν ξέρω επίσης αν θα θυμηθεί πως ο αδελφός του πεθερού του Βενιζέλου ήταν μέτοχος της Τράπεζας του Βγενόπουλου και έχει καταφύγει μαζί με αυτόν κατά της Κυπριακής Δημοκρατίας με αγωγή.
Φαντάζομαι πως κατά της κυβέρνησης και υπέρ της Δικαιοσύνης θα είναι και ο έτερος μέγας νομοπαρασκευαστής Χαράλαμπος Αθανασίου ο οποίος ψήφισε νόμο 13 ημερών που αμνήστευε εγκληματίες του λευκού κολάρου και στη συνέχεια τον πήρε πίσω, αφού πέτυχε όμως να δικάζονται με βάση αυτόν όσοι ήταν υπόδικοι.
Σίγουρα είναι υπέρ της Δικαιοσύνης η οποία δεν έκανε τον κόπο να ψάξει το Πόθεν Έσχες του, παρότι είναι δημοσιευμένο και ανακριβές στο HOT DOC.
Με τη Δικαιοσύνη είναι και ο Αντώνης Σαμαράς αλλά και ο Παναθηναϊκάκιας Εισαγγελέας στον οποίο φαίνεται να δίνει εντολή για ιδιαίτερη περιποίηση υποδίκων.
Με τη Δικαιοσύνη είναι και ο Κυριάκος Μητσοτάκης τον οποίο αγαπούσε ο Χριστοφοράκος, τον οποίο με τη σειρά του αγαπούσε ένα κομμάτι της Δικαιοσύνης, τόσο, ώστε να τον αφήσει να διαφύγει.
Με τη Δικαιοσύνη είναι αναμφίβολα ο Αντρέας Βγενόπουλος, ο οποίος δηλώνει αθώος αλλά κάνει τα πάντα για να μην ανακριθεί από τις Κυπριακές Αρχές και όταν υπάρξει Εισαγγελέας που τον βάζει σε «κίνδυνο» εμφανίζεται ένας άλλος Εισαγγελέας να συνταχθεί με την αθωότητά του ή να κάνει αίτηση αναίρεσης.
Πάνω από όλα με τη Δικαιοσύνη είναι ο Σταύρος Ψυχάρης , ο οποίος ήταν πάντα με τη Δικαιοσύνη, κυρίως επί Χούντας. Νοιάζεται και πονά γι΄ αυτή. Μάρτυράς του η γάτα Ιμαλαίων. Είναι κακόβουλοι όσοι υποστηρίζουν πως τόσο ο Ψυχάρης όσο και οι λοιποί χρεωμένοι πλην όμως τίμιοι εκδότες, κινούνται από υστεροβουλία νιώθοντας πως για πρώτη φορά κινδυνεύουν από τη Δικαιοσύνη που αρχίζει να αποκτά άλλη διάθεση και άποψη για το έργο της.
Και για να τελειώνουμε με την πλάκα. Όσο όλοι αυτοί οι φίλοι της Δικαιοσύνης ανησυχούν για την πορεία της, μάλλον σημαίνει πως η Δικαιοσύνη παίρνει μια άλλη πορεία.
Η Δικαιοσύνη δεν είναι ανεξάρτητη, είναι αισχρά εξαρτημένη από το σύστημα διαπλοκής και τα επιχειρηματικά συμφέροντα. Όλοι αντιλαμβάνονται ποιοί έχουν διασύρει αυτή τη χώρα, αλλά δυσκολεύονται να δουν κάποιον στη φυλακή. Όταν τους πιάνουν στη φάκα επιστρατεύονται νόμοι, πολλές φορές αλλάζουν κιόλας για να ξεφύγουν.
Σύμμαχοί τους γίνονται όχι μόνο δειλοί ή διεφθαρμένοι δικαστές, αλλά και η λήθη που τους επιτρέπει να χάνονται μαζί με την ευθύνη τους στο μακρινό παρελθόν. Γι΄ αυτό οι διαδικασίες στη Δικαιοσύνη είναι αργές και δεν αλλάζουν, γι΄ αυτό οι αυτοφοράκηδες δικάζονται πιο συχνά και γρήγορα από τα μεγάλα εγκλήματα.
Για να υπάρξει ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης πρέπει πρώτα να γκρεμιστεί το υποκριτικό οικοδόμημα που την εμφανίζει να χαίρει εμπιστοσύνης και αξιών. Ανεξάρτητη Δικαιοσύνη σημαίνει σήμερα, απόφαση να απεξαρτηθεί από τις σέχτες που την ελέγχουν και παραδειγματική τιμωρία των διεφθαρμένων που χρησιμοποιούν τα νομικά εργαλεία για να προστατεύσουν τη διαφθορά. Όσοι σήμερα σε κυβερνητικό επίπεδο απολογούνται στην επίθεση που δέχονται από τη διαπλοκή και ψελλίζουν αναποφάσιστοι «μα τι θα πει ο μέσος δικαστής» να ρωτήσουν τι λέει ο μέσος έλληνας γι΄ αυτή τη Δικαιοσύνη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου