«Για μένα είναι σημαντικό να κερδίσει η ΝΔ και να γίνει πρωθυπουργός ο Κυριάκος Μητσοτάκης, επειδή είναι ο μόνος πολιτικός σήμερα που μπορεί να αναλάβει το βάρος της εξόδου από την κρίση».
Είναι απόσπασμα από τη συνέντευξη της Ντόρας Μπακογιάννη το κυριακάτικο «Βήμα». Για να το λέει προφανώς το πιστεύει. Με κάποια καθυστέρηση βέβαια. Γιατί όταν ο Κυριάκος Μητσοτάκης ήταν υποψήφιος πρΌεδρος της Ν.Δ. δεν τον υποστήριξε.
Όπως και ο ίδιος δεν την ακολούθησε – όπως έκανε π.χ. ο Λευτ. Αυγενάκης– όταν την πέταξε έξω από τη ΝΔ ο Σαμαράς και δοκίμασε την τύχη της με δικό της κόμμα.
Εν πάση περιπτώσει στο Μητσοτακέικο πάντα ήταν δυσδιάκριτη η διαφορά ανάμεσα στις προσωπικές και τις οικογενειακές σχέσεις. Ότι η Ντόρα αφοσιώνεται στην πρωθυπουργοποίηση του αδελφού της, χωρίς μάλιστα να διεκδικεί κανένα αξίωμα για τον εαυτό της- όπως λέει στην ίδια συνέντευξη- είναι μια ενδιαφέρουσα εξέλιξη.
ΠρΏτα γιατί δείχνει ότι εγκατέλειψε τις φιλοδοξίες για τις οποίες προετοιμάσθηκε σχεδόν είκοσι χρόνια και τις έχασε από δυο πολιτικά μεγέθη υποδεέστερα από την ίδια. Πρώτα από τον «αποστάτη» Σαμαρά και μετά από τον Κυριάκο Μητσοτάκη που για να μπει στην πολιτική απλώς διαδέχθηκε τον πατέρα του στη Β΄Αθήνας.
Είναι πολλοί όσοι επιμένουν ότι η σχέση μεταξύ Ντόρας και Κυριάκου δεν συνιστά πρωτοβάθμια εξίσωση, καθώς υπεισέρχονται και άλλοι συντελεστές. Όπως είναι οι πολιτικές φιλοδοξίες του Κώστα Μπακογιάννη- πρώτα για το Δήμο Αθηναίων και μετά για την κομματική ηγεσία-που δεν ευνοεί, όπως λένε, ο Κυριάκος.
Η ουσία πάντως είναι ότι η ενθουσιώδης υποστήριξη που προσφέρει στον πρόεδρο της ΝΔ η Μπακογιάννη -με αντίστοιχη δραστηριοποίηση ως «τομεάρχης», μετά από πολύ καιρό αδράνειας, συνιστά εξέλιξη που προκαλεί το ενδιαφέρον πολλών στη ΝΔ.
Πρωτίστως δικαιώνει όσους έλεγαν -ακόμη και την εποχή των παγετώνων μεταξύ τους- ότι η Ντόρα μπορεί να είναι δυσαρεστημένη , αλλά ποτέ δεν θα στραφεί ευθέως εναντίον του Κυριάκου γιατί και για τους δυο η έννοια της «οικογένειας» υπερέχει.
Κυρίως όμως προκαλεί εσωκομματικό ενδιαφέρον γιατί για πρώτη φορά από τότε που ο Κυριάκος έκανε την έκπληξη και πήρε το κόμμα -μόνος του- διαμορφώνονται προϋποθέσεις για ευρύτερη «μητσοτακοποίηση» της ΝΔ.
Η έννοια υπερβαίνει την προφανή διάθεση «αποκαραμανλοποίησης» και τις προετοιμασίες για έλεγχο του κομματικού μηχανισμού, της νέας κοινοβουλευτικής ομάδας και του κράτους, αν υπάρξει εκλογική επικράτηση, με πρόσωπα που θα έχουν προεπιλεγεί από τον ίδιο τον Κυριάκο Μητσοτάκη.
Αν στους «ερασιτέχνες» που προκρίνονται με τη διαδικασία του «Μητρώου Στελεχών» προστεθεί η η ευρεία ομάδα έμπειρων που ακολουθούν για χρόνια την Μπακογιάννη, οι ισορροπίες θα βελτιωθούν εις βάρος των εσωκομματικών αντιπάλων τους.
Σε τέτοιο ρόλο εμφανίζονται αυτή την ώρα αρκετοί, αλλά αυτοί που ξεχωρίζουν είναι ο Αντώνης Σαμαράς και ο Άδωνις Γεωργιάδης. Ο δεύτερος αυτονομείται διαρκώς σε ό,τι αφορά την ιδεολογία της ΝΔ και ταυτόχρονα προσωποποιεί την πέτρα του σκανδάλου στην απομάκρυνση Σαμαρά -Μητσοτάκη.
Ως τώρα ο πρώην πρωθυπουργός είχε οιονεί πατερναλιστική συμπεριφορά απέναντι στον σημερινό πρόεδρο της ΝΔ. Τον στήριζε με την έννοια ότι η πολιτική του «τον δικαιώνει» -αλλά δεν αποκήρυσσε τις ρεβανσιστικές διαθέσεις που του αποδίδουν. Ωστόσο επεισόδια εντάσεων μεταξύ τους δεν υπήρχαν.
Η απόφαση του Κυριάκου Μητσοτάκη να περιορίσει το βεληνεκές του Άδωνι Γεωργιάδη –που δεν είναι άσχετη με την σύγκλιση που καταγράφεται από πλευρά Ντόρας που δεν συνθηκολόγησε ποτέ με τον πρώην βουλευτή του ΛΑΟΣ- ανοίγει πεδίο για εχθροπραξίες που μάλλον άρχισαν.
Όσα είπε ο Γεωργιάδης στην πρόσφατη εκδήλωση παρουσία του Σαμαρά είχαν χαρακτήρα τροχιοδεικτικής βολής. Η ακύρωση της προγραμματισμένης εκδήλωσης στη Μεσσηνία με ομιλητή τον Άδωνι και τον Σαμαρά σε ρόλο «σπόνσορα» έδειξε ότι οι δύο πλευρές δεν είναι ακόμη έτοιμες να φτάσουν στα άκρα. Αλλά δεν έχουν συνθηκολογήσει, αν κριθεί από τα σχόλια της σαμαρικής πλευράς για τη πρόσφατη παρουσία του Μητσοτάκη στη Βουλή. Αυτό το μέτωπο μένει ανοικτό.
Στην ουσία ο βαθμός σταθερότητας στου Κυριάκου στην ηγεσία συνεχίζει να περνάει από τον τρόπο συμπεριφοράς των «καραμανλικών» που συνιστούν πάντα τον κεντρικό κορμό ης ΝΔ από την κορυφή ως την τελευταία ομάδα ψηφοφόρων.
Αυτή η συμπεριφορά ορίζεται από την απόσταση του Κ. Καραμανλή από τις τρέχουσες διεργασίες και την υποστήριξη του στον Κυριάκο, με την έννοια ότι ανταποκρίνεται στις προσκλήσεις του, οσάκις του ζητείται.
Αν κάποιος ρωτούσε τον Καραμανλή για τον σημερινό πρόεδρο της ΝΔ η απάντηση που θα έπαιρνε θα ήταν «είναι εκλεγμένος δικαιούνται να πάει στις εκλογές με τη στήριξη όλων».
Η δήλωση του νεώτερου Καραμανλή ότι με τον Κυριάκο η ΝΔ είναι καλύτερα από κάθε άλλη φορά ερμηνεύεται σαν δήλωση καθαρής απόστασης από όσα ακούγονται εσωκομματικά για τις δυνατότητες του σημερινού προέδρου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου