Νίκος Μωραΐτης: Μην αναρωτιέστε αν θα έχει κόσμο το συλλαλητήριο

Θα έχει πάρα πολύ κόσμο την Κυριακή. Γιατί συνεχίζουν να είναι πάρα πολλοί οι ψηφοφόροι της Χρυσής Αυγής, τα χουντικά αποβράσματα, οι βλαχοδεξιοί, αυτοί που έχουν τεράστιο εθνικό πέος, οι «ξέρεις ρε ποιος είμαι εγώ».

του Νίκου Μωραΐτη

Δεν χρειάζεται να περιμένει κανείς την Κυριάκη για να απαντήσει στο ερώτημα: Θα έχει κόσμο το συλλαλητήριο για τη Μεκεδονία; «Πάρα πολύ» είναι η απάντηση.

Πάρα πολύ, γιατί υπάρχουν γύρω μας πάρα πολλοί ψηφοφόροι της Χρυσής Αυγής, πάρα πολλά χουντικά αποβράσματα, πάρα πολλοί βλαχοδεξιοί, πάρα πολλοί που έχουν τεράστιο εθνικό πέος, πάρα πολλοί «ξέρεις ρε ποιος είμαι εγώ».
Υπάρχουν πάρα πολλοί που θεωρούν τον εαυτό τους απόγονο του Μεγάλου Αλεξάνδρου και όχι του Βουκεφάλα, υπάρχουν πάρα πολλοί που θεωρούν την Ελλάδα (την τωρινή, όχι την αρχαία) ομφαλό της γης, πάρα πολλοί που πιστεύουν ότι οι Έλληνες είναι ο περιούσιος λαός, πάρα πολλοί που στο μπάσκετ, στο ποδόσφαιρο, στον στίβο θεωρούν ότι υπάρχει κάποια «ελληνική ψυχή», ανώτερη από των άλλων λαών, που νικάει.
Πατριδοκάπηλοι, πατριδόκαυλοι, εθνο-καιροσκόποι, άνθρωποι που νομίζουν ότι η ελληνική σημαία ανήκει μόνο σε εκείνους και όχι στον ξένο που μετέχει της ελληνικής παιδείας, όχι στον ανάπηρο συμμαθητή της κόρης τους, όχι στον «πουσταρά» συμμαθητή του γιου τους.
Θα έχει πάρα πολύ κόσμο το συλλαλητήριο γιατί υπάρχει πάρα πολύ παπαδαριό, πάρα πολύς σκοταδισμός, πάρα πολλή οπισθοδρόμηση, πάρα πολύ μεγάλο έλλειμμα παιδείας, πάρα πολύ παραμύθι, πάρα πολλή έλλειψη αυτογνωσίας ότι στα βόρεια σύνορά μας εδώ και 25 χρόνια υπάρχει ένα κράτος που περισσότερες από 140 χώρες του κόσμου το λένε «Μακεδονία» σκέτο, από λάθη των ίδιων Σαμαράδων, των ίδιων Μητσοτάκηδων, των ίδιων εθνοσωτήρων, των ίδιων πατριδοκάπηλων που διοργάνωναν τα τεράστια συλλαλητήρια του 1992 και διοργανώνουν και τα σημερινά.
Είκοσι έξι χρόνια μετά, παρότι αυτοί κατέστρεψαν την χώρα και την οδήγησαν στην εθνική και οικονομική χρεοκοπία, συνεχίζουν να είναι πάρα πολλοί. Δεν είναι όμως πια πλειοψηφία. Η Ελλάδα της αλληλεγγύης, του διεθνισμού, της προόδου, της κατανόησης, της ανοχής, του σεβασμού στο άλλο και στο διαφορετικό έχει -έστω και δύσκολα- πάρει κεφάλι. Και αυτό δεν θα φανεί στην κυριακάτικη καρναβαλική παρέλαση του εθνικού μας κιτς, αλλά στην κρίσιμη κάλπη του 2019. Εκεί που ο πολίτης θα πάει ντυμένος με τα κανονικά του ρούχα και όχι με περικεφαλαία.