Χαμός (διαβάζω) έγινε πάλι στο διαδίκτυο με αφορμή ένα άρθρο του Ν. Δήμου για την επανάσταση του 1821.
Στο άρθρο του που αναρτήθηκε στο protagon.gr (του νέου ηγέτη μας, του Σταύρου του Θεοδωράκη με το σακίδιο), εν ολίγοις αναφέρονται τα εξής:
– Η επανάσταση δεν ήταν επανάσταση, αλλά εμφύλιος πόλεμος.
– Η επανάσταση απέτυχε παταγωδώς.
– Ο Κολοκοτρώνης ήταν ένας κοινός εγκληματίας πολέμου και έκανε «εθνοκάθαρση».
– Ο Καποδίστριας, ο Κοραής και άλλοι δεν υποστήριξαν ποτέ την επανάσταση.
– Την επανάσταση δεν έκαναν Έλληνες αλλά Αλβανοί.
Τις παραπάνω απόψεις μάλιστα τις χαρακτηρίζει ως «εξακριβωμένες ιστορικά αλήθειες».
Σε όποιον έχει παρακολουθήσει την πορεία του Ν. Δήμου, την συμμετοχή του σε διάφορους «αμφιλεγόμενους» (βλέπε: πρακτόρικους) οργανισμούς τύπου «Παρατηρητήριο Ελσίνκι», οι «απόψεις» του δεν πρέπει να... προκαλούν καμμια έκπληξη.
Τέτοιες, παραληρηματικής μορφής καλοπληρωμένες ανοησίες γράφει εδώ και πολλά χρόνια.
Αντιθέτως, έκπληξη είναι οτι υπάρχουν μερικοί ακόμα άνθρωποι που εξακολουθούν να παίρνουν τον Δήμου στα σοβαρά. Αν και, οφείλω να παραδεχτώ οτι πλέον, ακόμα και οι αναγνώστες του Protagon, στην συντριπτική τους πλειοψηφία πήραν τον Νίκο Δήμου στο ψιλό (γεγονός που ανάγκασε τους διαχειριστές του site να κλείσουν άρον άρον τα σχόλια στο εν λόγω άρθρο).
Ίσως όμως στην συγκεκριμένη περίπτωση η ενασχόληση του Ν. Δήμου με την «επανάσταση» έχει άλλες ρίζες.
Η μοναδική Επανάστασις που συγκίνησε τον Δήμου πρέπει να ήταν η Εθνοσωτήριος.
Αυτή ήταν άλλωστε, η Επαναστατική Κυβέρνησις του Γεωργίου Παπαδοπούλου, που διόρισε το Νίκο Δήμου στη θέση του «Γενικού Γραμματέως της Διοικούσης Επιτροπής της Ενώσεων Διαφημιστικών Επιχειρήσεων Ελλάδος».
Και μάλιστα με κάθε επισημότητα. Με την τζίφρα δυο εκ των ηγετών της Χούντας. Του Μακαρέζου και του Ανδρουτσόπουλου.Ο Νίκος Δήμου δεν είναι ούτε ο πρώτος ούτε ο τελευταίος χουντικός που έκανε καριέρα στην μεταπολιτευτική Ελλάδα, φορώντας τον φερετζέ του «αριστερού», για να κρύβει καλά το φασιστικό παρελθόν του.
Στο άρθρο του που αναρτήθηκε στο protagon.gr (του νέου ηγέτη μας, του Σταύρου του Θεοδωράκη με το σακίδιο), εν ολίγοις αναφέρονται τα εξής:
– Η επανάσταση δεν ήταν επανάσταση, αλλά εμφύλιος πόλεμος.
– Η επανάσταση απέτυχε παταγωδώς.
– Ο Κολοκοτρώνης ήταν ένας κοινός εγκληματίας πολέμου και έκανε «εθνοκάθαρση».
– Ο Καποδίστριας, ο Κοραής και άλλοι δεν υποστήριξαν ποτέ την επανάσταση.
– Την επανάσταση δεν έκαναν Έλληνες αλλά Αλβανοί.
Τις παραπάνω απόψεις μάλιστα τις χαρακτηρίζει ως «εξακριβωμένες ιστορικά αλήθειες».
Σε όποιον έχει παρακολουθήσει την πορεία του Ν. Δήμου, την συμμετοχή του σε διάφορους «αμφιλεγόμενους» (βλέπε: πρακτόρικους) οργανισμούς τύπου «Παρατηρητήριο Ελσίνκι», οι «απόψεις» του δεν πρέπει να... προκαλούν καμμια έκπληξη.
Τέτοιες, παραληρηματικής μορφής καλοπληρωμένες ανοησίες γράφει εδώ και πολλά χρόνια.
Αντιθέτως, έκπληξη είναι οτι υπάρχουν μερικοί ακόμα άνθρωποι που εξακολουθούν να παίρνουν τον Δήμου στα σοβαρά. Αν και, οφείλω να παραδεχτώ οτι πλέον, ακόμα και οι αναγνώστες του Protagon, στην συντριπτική τους πλειοψηφία πήραν τον Νίκο Δήμου στο ψιλό (γεγονός που ανάγκασε τους διαχειριστές του site να κλείσουν άρον άρον τα σχόλια στο εν λόγω άρθρο).
Ίσως όμως στην συγκεκριμένη περίπτωση η ενασχόληση του Ν. Δήμου με την «επανάσταση» έχει άλλες ρίζες.
Η μοναδική Επανάστασις που συγκίνησε τον Δήμου πρέπει να ήταν η Εθνοσωτήριος.
Αυτή ήταν άλλωστε, η Επαναστατική Κυβέρνησις του Γεωργίου Παπαδοπούλου, που διόρισε το Νίκο Δήμου στη θέση του «Γενικού Γραμματέως της Διοικούσης Επιτροπής της Ενώσεων Διαφημιστικών Επιχειρήσεων Ελλάδος».
Και μάλιστα με κάθε επισημότητα. Με την τζίφρα δυο εκ των ηγετών της Χούντας. Του Μακαρέζου και του Ανδρουτσόπουλου.Ο Νίκος Δήμου δεν είναι ούτε ο πρώτος ούτε ο τελευταίος χουντικός που έκανε καριέρα στην μεταπολιτευτική Ελλάδα, φορώντας τον φερετζέ του «αριστερού», για να κρύβει καλά το φασιστικό παρελθόν του.
Τώρα μάλιστα, καθώς πλέον βαδίζει προς τα 80 φεύγα, αποφάσισε για
άλλη μια φορά να ασχοληθεί ενεργώς με τα πολιτικά πράγματα της χώρας.
Συμμετέχοντας ενεργώς στο προκατ κόμμα – ανέκδοτο του Στ. Θεοδωράκη.
Με την ελπίδα οτι, αυτή τη φορά, η ενασχόλησή του δεν θα είναι τόσο καταστροφική όπως με την προ
πενταετίας συμμετοχή του στην τότε «Δράση», από κοινού με άλλα πολιτικά
σούργελα όπως ο Στέφανος Μάνος και ο Βασίλης ο Κοντογιαννόπουλος.
Τότε δηλαδή που είχαν γελάσει και τα τσιμέντα.
amantomatimou, μέσω "klassikoperiptosi"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου