Πόντιος κατά το ήμισυ, ο υπουργός Περιβάλλοντος και Ενέργειας Γιάννης Τσιρώνης σχολίασε τις δηλώσεις του υπουργού Παιδείας Νίκου Φίλη με την προσωπική του ιστορία για το πώς σώθηκε ο παππούς του, ο πατέρας της μητέρας του, από τη σφαγή.
Ακολουθεί η εξομολόγησή του, μια από τις πολλές που έχουν να διηγηθούν Πόντιοι σε όλο τον πλανήτη.
Είμαι μισός Πόντιος και ο παππούς μου σώθηκε ως εκ θαύματος κατά τα 12 πτώματα των αδελφών του. Επειδή, λοιπόν, μεγάλωσα σε μια οικογένεια, από τη μητέρα μου, με χαμένη πατρίδα, έχω ιδιαίτερη ευαισθησία για το θέμα και ξέρω πάρα πολύ καλά τι συνέβη στον Πόντο και το ξέρω από τους δικούς μου. Δεν το ξέρω από τα βιβλία. Δεν χρειάζομαι τα βιβλία.
Αν όμως θέλουμε να δούμε το θέμα σοβαρά πρέπει να δούμε τι συνέβη εκεί· και επειδή το έψαξα και πήγα στην Ευρώπη και μίλησα με θεσμούς, θα σας εξηγήσω, για να μάθουν επιτέλους οι Έλληνες πολίτες, τι διαφέρει η γενοκτονία από την εθνοκάθαρση, τουλάχιστον όπως το ορίζουν μερικοί οργανισμοί.
Η εθνοκάθαρση είναι ειδεχθέστατο έγκλημα, ισότιμο της γενοκτονίας. Η διαφορά είναι η σκοπιμότητα.
Στην εθνοκάθαρση, το έγκλημα γίνεται και διαπράττεται μαζικά για να εξαναγκαστεί ένας πληθυσμός να εγκαταλείψει τις εστίες του, ενώ στη γενοκτονία το έγκλημα γίνεται για να εξοντώσεις ένα γένος.
Και εδώ υπάρχουν τα ιστορικά παραδείγματα, που κάποιοι δεν τα αναγνωρίζουν, ότι στη γενοκτονία των Εβραίων, τουλάχιστον τα πρώτα χρόνια της ναζιστικής διακυβέρνησης, συντελείτο εθνοκάθαρση. Η τρομοκρατία, η καταλήστευση και οι συστηματικές δολοφονίες γίνονταν για να εκτοπιστούν οι πληθυσμοί. Αρκετά αργότερα, επέλεξε το ναζιστικό καθεστώς πλέον να εγκλωβίσει τους Εβραίους, αντί να τους διώχνει και να τους εξοντώνει συστηματικά, σε στρατόπεδα συγκέντρωσης. Το ίδιο λοιπόν καθεστώς στους ίδιους λαούς, εκτέλεσε και τα δύο εγκλήματα.
Εγώ ομολογώ δεν είμαι ιστορικός. Δεν μπορώ να γνωρίζω εάν τα αδέλφια του παππού μου τα σκότωσαν για να εξοντώσουν τον ελληνισμό του Πόντου ή για να τους κλέψουν τις περιουσίες και να εξαναγκάσουν τους ζωντανούς να το σκάσουν τρομοκρατημένοι.
Η γιαγιά μου που ήξερε λίγα γράμματα ούτε γενοκτονία, ούτε εθνοκάθαρση το έλεγε. Το έλεγε «μας σφάξανε, γιόκα μου».
Αυτό έλεγε. Αυτό την ενδιέφερε. Αυτό το έγκλημα δεν πρέπει να ξεχάσουμε.
Αυτό που δεν πρέπει να ξεχάσουμε ποτέ στα διεθνή φόρα είναι ότι συντελέστηκε το έγκλημα, ότι χάθηκαν αυτοί οι άνθρωποι, χάθηκαν οι πατρίδες μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου