Τα τελευταία έξι χρόνια, φτωχοποιήθηκε η χώρα, καταστράφηκαν άνθρωποι, αυτοκτόνησαν κιόλας, αλλά ο Βενιζέλος, ο Κυριάκος Μητσοτάκης και ο Σταύρος Θεοδωράκης τα βρήκαν όλα αναγκαία και απαραίτητα. Σοκαρίστηκαν μόνο όταν έχασαν το ΔΟΛ. Όταν ο Σταύρος Ψυχάρης, ανακοίνωσε πως παραδίδει το ΔΟΛ στο Βασίλη Μουλόπουλο, έναν άνθρωπο της Αριστεράς.
Τότε και μόνο τότε, πλημμύρισαν από πόνο. Ο Βενιζέλος μίλησε για εκμετάλλευση της πρόδηλης αδυναμίας του Ψυχάρη, η ΝΔ για απειλή της πολυφωνίας και ο Σταύρος για πλάκα.
Προφανώς πρόκειται για ένα είδος πλάκας που σπάει η ιστορία και για ένα διαφορετικό ΒΗΜΑ που κάνουν τα ΜΜΕ στην Ελλάδα. Δεν ξέρω αν θα είναι κόκκινο ΒΗΜΑ ή βήμα διάσωσης, αλλά για την αντιπολίτευση υπάρχει μια ενδιαφέρουσα ανάγνωση σύμφωνα με την οποία αν και μήνες τώρα υπάρχει η εκφρασμένη αγωνία της για τη σωτηρία του ΔΟΛ και των εργαζόμενων (υπέγραψαν μέχρι και πανεπιστημιακοί που δεν υπέγραψαν ούτε ανησύχησαν για κάτι άλλο στη χώρα παρά μόνο για το ΔΟΛ) αλλά προς Θεού η σωτηρία δεν σχετίζεται με αριστερούς και Μουλόπουλους. Επίσης, σύμφωνα με την ίδια ανάγνωση, είναι επικίνδυνο για τη Δημοκρατία να ελέγχεται ο ΔΟΛ από έναν αριστερό. Δηλαδή δημοκρατικό, πολυφωνικό και αποδεκτό είναι να ελέγχεται ο ΔΟΛ από τον Ψυχάρη ή οποιοδήποτε δεξιό αλλά όχι αριστερό.
Αυτή η αντίληψη-λάστιχο για τη δημοκρατία, ΔΟΛια θα την ελεγα, σε παλιότερες εποχές, τοποθετούσε τους δεξιούς στην σφαίρα της εθνικοφροσύνης και του πατριωτισμού και τους αριστερούς σε αυτή της προδοσίας. Κάπως ετσι σήμερα ο Τύπος και το επιχειρείν ειναι συμβατά με τη Δημοκρατία οταν ειναι συμβατά με τα συμφέροντά τους.
Απο την υποκριτική και συμφεροντολογικη ανάγνωση των Βενιζέλων είναι προτιμότερες οι χιουμοριστικές αναλύσεις που κατακλύζουν από το βράδυ της Τρίτης τα social media σύμφωνα με τις οποίες ο Βενιζέλος θα πρέπει τώρα πια να δίνει άρθρα του στον Καρανίκα και ο Σταύρος Θεοδωράκης να μιλάει επιτέλους για την εκδοτική διαπλοκή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου