Χημικά όπλα και αλχημείες.

Του Γιάννη Τριάντα

Ποιος τους πιστεύει; Ποιος πείθεται ότι η επαπειλούμενη επέμβαση στην Συρία έχει ουμανιστικά κίνητρα, όταν η αναδρομή σε παρόμοιες «ανθρωπιστικές επιχειρήσεις» αποκαλύπτει απροκάλυπτη ιδιοτέλεια και ωμό κυνισμό, γεωπολιτικών σκοπιμοτήτων και υφήλιου άρχειν;

Ποιος -πλην της γνωστής χορείας προθύμων ηγετίσκων, διεκπεραιωτών της προπαγάνδας, υπεραπιστών του...

καπιταλιστικού imprerium και ελαχίστων αφελών που χαραμίζουν τις καλές προθέσεις τους στον βωμό μιας νομιζόμενης ουμανιστικής ευτοπίας-, ποιος, αλήθεια, πιστεύει ότι η χρήση χημικών ράγισε τις ευαίσθητες ψυχές της Δύσης και σπεύδει ως άγγελος Δικαιοσύνης στην φλεγόμενη Συρία, τιμωρητικά για τον δαίμονα Ασαντ και προστατευτικά για το ματωμένο πλήθος των αμάχων;

Η ευαισθησία και οι αγνές προθέσεις τους έχουν προϊστορία. Το 1988 σφύριζαν αδιάφοροι όταν ο -τότε δικός τους- Σαντάμ Χουσεΐν έπνιγε με χημικά το Ιράν. Αλλά το 2003 έκαναν σκόνη το Ιράκ, επικαλούμενοι τα ανύπαρκτα, όπως αποδείχτηκε, χημικά του Σαντάμ... Μήπως, όμως, δεν έπραξαν το ίδιο με τις δήθεν θηριωδίες των Σέρβων στο Κόσοβο και τους ανύπαρκτους μαζικούς τάφους, για να νομιμοποιήσουν τους κτηνώδεις βομβαρδισμούς εναντίον της Σερβίας; (Παρενθετικώς πως: Αφού ισοπεδώθηκε η Σερβία και «αποκαταστάθηκε η τάξη» στο Κόσοβο, οι Αμερικανικές Υπηρεσίες παραδέχτηκαν ότι ουδείς μαζικός τάφος Κοσοβάρων είχε βρεθεί στο Κόσοβο. Σχετικό, αποκαλυπτικό ρεπορτάζ φιλοξενήθηκε στην «Καθημερινή» με την υπογραφή του Αλέξη Παπαχελά... Επίσης, ένα άλλο διαφωτιστικό ρεπορτάζ -του Στέλιου Κούλογλου, αν δεν μας απατά η μνήμη- φιλοξένησε, περίπου την ίδια εποχή, δηλώσεις Κοσοβάρων ότι οι ίδιοι έστησαν τις δήθεν σφαγές από τους Σέρβους.).

Δεν έχει νόημα η επίκληση της κοινής λογικής, για το ανερμήνευτον χρήσης χημικών από τον Ασαντ, σε μια στιγμή που ο στρατός του είχε σχεδόν κατατροπώσει τους αντικαθεστωτικούς. Ας δεχθούμε ότι εκτός από δικτάτορας είναι και ανόητος και δεν κατάλαβε ότι η ανώφελη ρίψη χημικών θα έδινε την ευκαιρία στους εγνωσμένης ευαισθησίας Δυτικούς να παρέμβουν. Και ας μείνουμε «στα χημικά παράδοξα», με αφορμή ορισμένες καίριες επισημάνσεις της Ελένης Τσερεζόλε στην «Αυγή» (1.9.2013):

«Πρώτον, δεν είναι λίγοι οι ειδικοί που αμφισβητούν ότι πρόκειται για όπλα μαζικής καταστροφής. Τα πυρηνικά, τα βιολογικά, ακόμη και πολλά συμβατικά όπλα έχουν πολύ μεγαλύτερη ακτίνα δράσης από ό,τι τα χημικά. Δεύτερον, σε σχέση με άλλα επιτρεπόμενα όπλα, σαν κι αυτά που θα χρησιμοποιηθούν κατά την επέμβαση δυτικών δυνάμεων στην Συρία (π.χ. πύραυλοι ισχυρής εκρηκτικής ικανότητος), τα χημικά, πέραν του πανικού που προκαλούν, είναι λιγότερο θανατηφόρα. Υφίσταται δηλαδή το παράδοξο να διεξαχθεί μια ολόκληρη στρατιωτική επιχείρηση "κατά της φρίκης των χημικών όπλων" με όπλα πολλαπλάσιας ισχύος και καταστροφικής ικανότητας».

Φτηνό άλλοθι προφανούς στοχεύσεως τα χημικά, ακόμη και αν αποδειχθεί ότι τα έριξε ο δικτάτωρ της Συρίας, άλλοθι που φωταγωγεί μια θλιβερή πτυχή της όλης υποθέσεως: την βαθύτατη υποκρισία δημοκρατικών ηγετών, όπως ο Ομπάμα και ο Ολάντ, και την πλήρη ευθυγράμμισή τους με την ιμπεριαλιστική και πολεμοκάπηλη λογική, την οποία στερρώς είχαν καταδικάσει και καταγγείλει κατά το παρελθόν. Ομως δεν πρωτοτυπούν. Το ίδιο θλιβεροί υπήρξαν οι προοδευτικοί Γιόσκα Φίσερ, Μάσιμο Ντ' Αλέμα και Τόνι Μπλερ, στηρίζοντας εκθύμως την κακουργία εναντίον της Σερβίας. Με κορυφαίο του ονειδιστικού χορού τον Φίσερ, παλαιό Πράσινο, που είχε το θράσος να επιστρατεύσει το μνημειώδες «Νο pasaran», ο άθλιος. Πόσο δίκιο είχε εκείνος ο γεραρός Αμερικανός, ο Ντος Πάσος, όταν έλεγε ότι κάτι παλιοί αριστεροί καταντάνε τσιράκια της αστερόεσσας...

Υπάρχει κάτι ακόμη που εντυπωσιάζει σ' αυτό το πολύπτυχο θέμα των χημικών. Τον παρελθόντα Μάιο η Κάρλα ντελ Πόντε, υπό την ιδιότητα του μέλους της Ανεξάρτητης Διεθνούς Επιτροπής του ΟΗΕ για την Συρία, είχε δηλώσει ότι έχει γίνει χρήση χημικών από τους αντικαθεστωτικούς. Μουδιασμένη η Ουάσιγκτον, αμφισβήτησε την έκθεση της Ντελ Πόντε, αλλά απέφυγε να την εγκαλέσει για επίκληση ψευδών στοιχείων, ή να την προκαλέσει να τα καταθέσει, ώστε να εξαχθεί ασφαλές συμπέρασμα. Αλήθεια, γιατί «θάφτηκε» η απόφανση της Ντελ Πόντε; Γιατί ουδείς από τους ευαίσθητους της Δύσης δεν την αναζητεί, έστω ως στοιχείο υλικού προς διερεύνησιν, που ενδεχομένως θα βοηθήσει την σημερινή Επιτροπή στην διαλεύκανση της υποθέσεως;

Ολαβύρινθος της Μέσης Ανατολής -και της ευρύτερης περιοχής- δεν προσφέρεται για εύκολες προσεγγίσεις. Οι ενδοαραβικές αντιθέσεις, οι σοβαρές ρήξεις μεταξύ μουσουλμανικών φατριών και παρατάξεων, η αβυσσαλέα σύγκρουση Ιράν - Ισραήλ και τα συμφέροντα των «μεγάλων» στην περιοχή, τροφοδοτούν συχνά μια αθέατη δυναμική, της οποίας οι επιπτώσεις, αλλά και οι νόμοι που την διέπουν, δεν γίνονται εύκολα αντιληπτοί από την πλειονότητα. Εκείνος ο στίχος του Σαββόπουλου («Τι να καταλάβουμε, οι φτωχοί») αποδίδει το καίριον. Μ' ένα συμπλήρωμα: τουλάχιστον, την χυδαιότητα των οικτρών κατασκευών ο κόσμος την καταλαβαίνει. Οπως και τον «ουμανιστικό χαρακτήρα» της κτηνώδους ιδιωφέλειας που χαρακτηρίζει την συμπεριφορά των ισχυρών...

Πηγή:  enet.gr