Πρετεντεράκο, ατίθασο αγοράκι, ζουζουνάκι μου, τρυπιορετροδημοσιογραφάκι μου, γιατί κυκλοφορείς χαριτωμένο μου, χωρίς καπελάκι; Όχι εκείνο το χωροφυλακίστικο που έχεις στη χουντοκαρδαρόμπα σου, το άλλο, εκείνο της Μυκόνου με τις γοργόνες και τα ψαράκια, ξέρεις τι εννοώ... Αφού το ξέρεις σορο-πιαστό μου αγόρι, ότι σε πειράζει ο ήλιος... Πως σου 'ρθε βρε παιδάκι μου, έναν υπουργό που μέχρι πρότινος εθεωρείτο «εκλεκτός της διαπλοκής» να τον αποκαλείς «ψεκασμένο;» Το Μιχαλάκη τον Χρυσοχοΐδη που ήταν ο μόνος Έλληνας πολιτικός που αποκάλεσε μουσουλμάνο τον πρόεδρο των ΗΠΑ, Μπάρακ Ομπάμα; Έναν από του λίγους δικούς μας που τον είχαμε του χεριού μας σήκω-σήκω, κάτσε-κάτσε; Τι μεσολάβησε πατσαβουράκι μου; Είναι δυνατόν την ώρα που «ΝΕΑ» και «ΒΗΜΑ» είναι έτοιμα να κατεβάσουν ρολά, εσύ να επιτίθεσαι με λύσσα σε ένα δικό μας παιδί; Μήπως ξέρεις κάτι που εμείς δεν ξέρουμε; Λέω μήπως ή λόγω γενικότερου κλασίματος του Οργανισμού από το αναγνωστικό κοινό αποφασίσατε την επιστροφή σας στην ένδοξη εποχή του «νερού του Καματερού...» Λέω μήπως... Και κάτι ακόμα που σου το ΄χω πει χιλιάδες φορές, κόψε βρε πατεσπάνι μου, τα νευράκια και μη σουφρώνεις τα χειλάκια σου όταν νευριάζεις... Πόσες φορές στου το 'χω πει.... Ασχημαίνεις...
1 σχόλιο:
χειλάκι πετροκέρασο, ο παπαγαλάκος
Δημοσίευση σχολίου