Γρηγόρη μου το μαντήλι σου…

Γράφει ο Δημήτρης Μηλάκας

Κούνησε μαντίλι  ο Ψαριανός στη ΔΗΜΑΡ και αισθάνθηκε μια συγκίνηση εντονότατη η Φατμέ και δεν …κρατήθηκε μέσα στο Γενί τζαμί. Με άλλα λόγια, χέστηκε η φοράδα στ’ αλώνι…
Οι απόψεις του Ψαριανού για τη ΔΗΜΑΡ καθώς και το αντίστροφο, ομολογούμε ότι δεν μας αφορούν ούτε μας ενδιαφέρουν καθώς με τις επιλογές τους κατέληξαν να ταξινομηθούν εκεί όπου όλοι γνωρίζουμε. Κάτι το οποίο  μάλιστα επισφραγίστηκε στην τελευταία εκλογική αναμέτρηση.
Ο κεντροαριστερός πατριωτισμός του Ψαριανού, δέχτηκε καίριο πλήγμα από την εκλογική αποτυχία, γιατί διαπίστωσε – υποθέτουμε – πως πλησιάζει η ώρα που θα πάψουν τα μισθά, τα προνόμια και τα βουλευτικά χαΐλίκια.
Τι να κάνει ο δόλιος  τώρα που καλόμαθε στα σύκα; Άντε από την αρχή  να πρέπει «να καθαρίζει σκάλες στο ΣΥΡΙΖΑ»; Δεν το αντέχει η περηφάνια του! Αυτός ένας γνήσιος αριστερός να καθαρίζει τις σκάλες (ούτε κάν του Παπαδημούλη) του Λαφαζάνη; Δεν είναι πια ο Γρηγόρης για τέτοια. Αυτός είναι για μεγάλα πράγματα. Στο τσακ του ξέφυγε το υπουργιλίκι στη συγκυβέρνηση. Αλλά δε το βάζει κάτω. Τι άλλο να κάνει; Τόσο κοντά και ταυτόχρονα τόσο μακριά από την εξουσία, από τη διοίκηση, από τα υπουργικά μερτσέντες…
Και περί των ορέξεων του Ψαριανού επίσης δεν μας πέφτει λόγος. Όταν όμως τον ακούμε να δηλώνει ότι…

• «Παραμένω στον χώρο της Κεντροαριστεράς και θα συνεχίσω να αγωνίζομαι για την ανάγκη συγκρότησης μιας μεγάλης προοδευτικής συμπαράταξης, όπου θα περιλαμβάνονται το “Ποτάμι”, ο κόσμος της ΔΗΜΑΡ που περιπλανήθηκε πολύ και ψάχνεται, αρκετές από τις φυλές του ΠΑΣΟΚ και χιλιάδες ανέστιοι που περιμένουν τη συγκρότηση αυτού του χώρου».

…έ τότε παθαίνουμε μια συγκίνηση ίδια μ αυτήν της Φατμέ και δεν μπορούμε να κρατηθούμε.
Πόσο ψύχραιμος να είναι κανείς για  να ακούει το Ψαριανό να ονειρεύεται (εκτός από οφίτσια και χλίδες) τον ιδεολογικό κεντροαριστερό  Δούρειο Ιππο για μια ακόμα έφοδο στην εξουσία;
Πόσο ψύχραιμη και υπομονετική μπορεί να είναι η φουκαριάρα η..  Φατμέ ακούγοντας τον κάθε κεντροαριστερό Ψαριανό να θέλει να μας (ξανα)σώσει μαζί με τον Ποτάμι Θεοδωράκη, τον Καψή του ΔΟΛ τα ορφανά του Σημίτη  και όλους τους γνωστούς της προσκολλήσεως  στην μαρμίτα με το μέλι της εξουσίας;
Τι ψάχνει ο Ψαριανός και όλα αυτά τα καλόπαιδα που με νύχια και δόντια επιδιώκουν να αναστήσουν πολιτικά βαμπίρ; Έχουμε την εντύπωση –ειδικά μετά τις τελευταίες εκλογές– πως είναι πια αυτονόητο: Τη συνέχιση της απάτης σε βάρος του κόσμου. Τη συνέχιση των πολιτικών της καταστροφής της τελευταίας τετραετίας από τους κεντροαριστερούς Ψαριανούς, Καψήδες Μπίστηδες και δε συμμαζεύεται.
Βλέπετε ο Ψαριανός και οι του φυράματός του πιστεύουν ότι αυτοί μπορούν να ξεπουλήσουν καλύτερα ότι έχει απομείνει. Να το κάνουν προοδευτικά, να πετσοκόψουν μισθούς και συντάξεις με κεντροαριστερό τρόπο, να σκύψουν στα τέσσερα μπροστά στην Μέρκελ και τους Αμερικάνους με την κομψότητα που μόνο  η (κεντρο)αριστερά του σαλονιού γνωρίζει.
Το δυστύχημα για όλους αυτούς τους τύπους είναι πως έχει μάθει και η Φατμέ και θα εκφράσει τη βαθιά συγκίνηση της όποτε τους πετύχει στην Κάλπη…
το Ποντίκι