Το φαιδρό συναντάει το παράλογο , περνούν από το τραγικό για να καταλήξουν στο ανήθικο και στο αρρωστημένο. Όλα μαζί συμπυκνωμένα σε ένα επώνυμο: Βαρουφάκης. Συγγραφέας αυτή τη φορά…
Κάποτε θεωρούνταν απλώς φευγάτος. Μετά τουμπάρισε τον Τσίπρα και έγινε υπουργός Οικονομικών- όπως λέμε ο Καραγκιόζης φούρναρης. Ήταν οι χειρότερες μέρες της χώρας, αλλά ο ποιητής επιμένει: προσφέρεται να γίνει και σύμβουλος του… Μητσοτάκη για να εφαρμόσει τις συνταγές του…Οτι του φανεί του λωλο-Στεφανή…
Με την πρόθυμη συνδρομή των αντικυβερνητικών ΜΜΕ ,που βρήκαν καινούργιο στόρι μετα συνομωσία Τσίπρα-Παυλοπούλου-Καραμανλή για την …κατάλυση του αστικού καθεστώτος, ο Βαρουφάκης εξελίσσεται σε φίρμα με τη μορφή ενός αδίστακτου τύπου που προσπαθεί να «θάψει» τον Τσίπρα.
Δεν κρύβει τα κίνητρά του: ο Πρωθυπουργός «πρόδωσε» τις ιδέες του, ακύρωσε το Δημοψήφισμα και δεν τον άφησε να βάλει μπροστά το μεγαλοφυές σχέδιο του για το παράλληλα σύστημα πληρωμών που θα άφηνε άναυδη την ανθρωπότητα. Η εκδίκηση του «τρελού επιστήμονα».
Αφού χειρούργησε το μικρό του όνομα, ήθελε να χειρουργήσει και την Ελλάδα. Προφανώς ήξερε να κάνει κι αυτός «μια εγχείρηση εξω από τα ρούχα»- σαν τον…. έγκλειστο Δαφνί Νικήτα Πλατή στην ταινία » Ο φίλος μου ο Λευτεράκης».
Μόνο το ότι … μαγνητοφωνούσε τις συνομιλίες του με τον Πρωθυπουργό -εκτός από οικονομικά, ήξερε και από κοριούς και το ομολογεί- υποδηλώνει το ποιόν του ανδρός. Περιαυτολογεί με κυνισμο ότι κυκλοφορούσε με ένα μαγνητόφωνο. Κι αυτός ο άνθρωπος ήταν υπουργός της Γ΄Ελληνικης Δημοκρατίας.
Αν έχουν δίκιο όσοι λένε ότι οι «κασσέτες» που λέει ότι έχει -αν δεν μπλοφάρει απλώς- δεν μπορούν να δημιουργηθούν από ένα απλό κινητό τηλέφωνο, τότε προκύπτει κάτι χειρότερο: πήγαινε… καλωδιωμένος σε συναντήσεις και αυτό γεννάει άλλα ερωτήματα.
Για τον ίδιο λόγο άλλωστε δεν τον έκλεισαν έξω από το Γιούρογκρουπ οι άλλοι υπουργοί Οικονομικών -μοναδικό παγκοσμίως- κι άνοιξαν τα μάτια του Τσίπρα για το κελεπούρι που ψώνισε και λανσάριζε ως «άσσετ»;
Ο Πρωθυπουργός είναι ο μόνος που δεν έχει καμία δικαιολογία πάντως. Ήθελές τα και παθές τα.Ο Βαρουφάκης ήταν ένας ψιλοσουργελέ τύπος, ιδιόρρυθμος, αμφιλεγόμενος οικονομολόγος. Ένας φευγάτος άνθρωπος που έψαχνε πολιτική αυλή να πουλήσει φούμαρα και να γίνει φίρμα, κατά το απωθημένο του.
Ο Παπανδρέου δεν τσίμπησε. Ο Τσίπρας όμως έπεσε με τα μπούνια- ιδίως από τότε που τον πήγε στο Τέξας: μεγάλος οικονομολόγος, σου λέει. Τόσο που τον » ζηλεύουν οι άλλοι», κατά την τσιπρέικη τηλεοπτική αφήγηση.
Του έδωσε τη διαπραγμάτευση για το μέλλον της χώρας στην πιο κρίσιμη στιγμή της.Τον άκουγε να τους αραδιάζει φούμαρα για παράλληλες πληρωμές, για τον τρόμο που θα πιάσει τους Ευρωπαίους, έτσι και φύγουμε από το Ευρώ και άλλα μεγαλομανιακά, πλην ακατάλληλα για μια χώρα που βρίσκεται σε κίνδυνο.
Τόσο ήξερε ο Τσίπρας, τόσο καταλάβαινε… Συνήλθε όταν ο Ντάισελμπλουμ του έκλεισε τον εκλεκτό έξω από τον Γιούρογκρουπ και ο Γιούνγκερ τον πήρε στην άκρη και του είπε: «Πού πας, άνθρωπέμου, μ’ αυτόν τον παλαβό;» .
Το ένα λάθος φέρνει το άλλο. Σκέφθηκε να την κάνει δια του Δημοψηφίσματος , ποντάροντας στην φιλοευρωπαϊκή διάθεση των Ελλήνων που κατέγραφαν οι …δημοσκοπήσεις- κάποιοι αλλού να τα βλέπουν. Η απόρριψη του ερωτήματος θα του έδινε πάτημα να κάνει στροφή για λόγους «σεβασμού στη λαϊκή βούληση». Αν μάλιστα έχανε με 45 % , θα πανηγύριζε και για την αύξηση της επιρροής του.
Αλλά ο λαός δεν είναι πάντα αυτό που νομίζουμε. Συντάχθηκε με τον ….Τσίπρα κατά της Ευρώπης και τον έφερε στη δύσκολη θέση να πάρει αυτός στις πλάτες του την απόφαση. Την πήρε- και έσωσε τη χώρα, την οποία ο ίδιος είχε βάλει σε κίνδυνο προηγουμένως.
Αυτό δεν θα του συγχωρέσει ο Βαρουφάκης, πάνω που ήταν έτοιμος για τρελά γλέντια με τις ιδέες του. Ούτε φυσικά ο Λαφαζάνης με τη Ζωή, αλλά αυτοί είναι άλλα ανέκδοτα.
Ο Βαρουφάκης όμως το παρατραβάει. Κοινοποιεί, υπαρκτούς ή ανυπάρκτους διάλογους, αναφέρει από τη σκοπιά που τον βολεύει πραγματικά ή όχι περιστατικά. Θυμάται επιλεκτικά και με ακλόνητη πεποίθηση ότι ειχε δίκιο. Είναι οργισμένος που τον πήραν μυρουδιά και δεν τον άφησαν να τινάξει την Ευρώπη και την Αμερική στον αέρα -όπως και σήμερα νομίζει ότι μπορεί να κάνει.Με ύφος που αναδύει μικροπρέπεια και διάθεση μικρού παιδιού για εκδίκηση μιλάει ανερυθρίαστα για μαγνητοφωνήσεις, ερήμην των συνομιλητών του, δεν ξέρεις που τελειώνει η φαντασία και που αρχίζει η πραγματικότητα και τούμπαλιν.
Με ύφος που αναδύει μικροπρέπεια και διάθεση μικρού παιδιού για εκδίκηση , μιλάει ωμά για μαγνητοφωνήσεις, ερήμην των συνομιλητών του. Δεν ξέρεις που τελειώνει η φαντασία και που αρχίζει η πραγματικότητα και τούμπαλιν. Συνοικιακές αφηγήσεις και ξεκατίνιασμα.Μονο αν του ειπε τίποτε ο Τσίπρας για … γκόμενες δεν λεει…
Με τα περίεργα παιχνίδια του μυαλού του δείχνει να συγχέει την αφήγηση με το «κάρφωμα», να συνδέει την ανηθικότητα με την τρέλα. Κάνει φτηνιάρικους χαρακτηρισμούς εκεί που έγλυφε και νομίζει τοι οργανώνει πάρτι σε βάρος του Τσίπρα -που τον εμπιστεύτηκε. Αρρωστημένα πράγματα. Ηθική, μηδέν.
Ας πρόσεχε κι αυτός ο Τσίπρας.-με τον Καμμένο να δει τι θα πάθει! Αν μη τι άλλο, δεν διδάχθηκε ούτε από τη ιστορία. Ας ανατρέξει να δει ποιους έβαλαν κάποτε να αφηγούνται ιστορίες για τον Ανδρέα Παπανδρέου: η πρώην σύζυγος, η πρώην νύφη, ο πρώην επικεφαλής της ασφάλειάς του. Το σύστημα είναι αδίστακτο και βρίσκει προθύμους ηλίθιους που παίζουν τις μετανοούσες Μαγδαληνές.
Οι δυο Τσίπρες
Η εξέλιξη που παίρνει η περίπτωση Βαρουφάκη, εκτός από ατυχές περιστατικό , οδηγεί σε δυο συμπεράσματα που στο τέλος μπορεί να μην είναι και τόσο αρνητικά για τον σημερινό Πρωθυπουργό.Πρώτον αποδεικνύει ότι υπήρχαν δυο …Τσίπρες. Ο ένας γεννήθηκε στην αγκαλιά του… Σαμαρά που δημιούργησε την αντιμνημονιακή ομπρέλα και του επέτρεψε να απευθυνθεί σε μεγάλα ακροατήρια και στο σύνολο της Δημοκρατικής Παράταξης-την οποία προσέβαλαν ο Γ. Παπανδρέου και ο Βενιζέλος. Μέχρι να φτάσει ως την κυβέρνηση, υποσχόμενος να καταργήσει το Μνημόνιο, να φέρει τα πράγματα στην προγενέστερη κατάσταση και άλλα απίθανα και απραγματοποίητα.
Αυτή την εντολή ζήτησε και πήρε, αυτή την πολιτική προσπάθησε να εφαρμόσει. Υπάρχει μια συνέπεια. Αλλά το καλοκαίρι του 2015 με τον Καραμανλή και τον Παυλόπουλο έτοιμους να τον κρεμάσουν στο τσιγκέλι και με κίνδυνο να κρεμαστεί από την Ιστορία ως καταστροφέας τα Ευρωπαϊκής Ελλάδας, κανει στροφή. Ουφ…
Εκείνη τη στιγμή γεννήθηκε ο δεύτερος Τσίπρας- ο σημερινός. Διώχνει τον Βαρουφάκη -που προσπαθεί σήμερα να βάλει φιτιλιές σε άλλους -ξηλώνει τους αντιευρωπαίους, υπογράφει το Τρίτο Μνημόνιο. Είναι βαρύτερο από το να το είχε υπογράψει μόλις εξελέγη- όταν θα ήταν καλύτερο από του Σαμαρά φυσικά- αλλά δεν έχει πλέον επιλογή. Αλλάζει ρότα και απευθύνεται στη λαϊκή ετυμηγορία για νεα εντολή. Έτσι κάνουν οι Πρωθυπουργοί.
Υποσχέθηκε να εφαρμόσει ακριβώς τα αντίθετα από όσα ειχε υποσχεθεί τον Ιανουάριου και ο λαός πήγε με το μέρος του. Από εκείνη τη στιγμή εφαρμόζει με συνέπεια -όσο γίνεται στην Ελλάδα και με ένα κόμμα σαν τον ΣΥΡΙΖΑ- όσα συμφώνησε . Πάντως εξελίσσεται στον πιο επιτυχημένο πρωθυπουργό της μνημονιακής περιόδου -στην οποία δεν έβαλε ο ίδιος τη χωρα- όπως τονίζουν οι πάντες στην Ευρώπη και σε όλο τον κόσμο.
Είναι ο πρώτος που έχει πιθανότητες να βγάλει την Ελλάδα από τα Μνημόνια και να τη βάλει σε ράγες εξόδου από τη κρίση, έστω και αν το πληρώσει ακριβά στις εκλογές. Και τι έγινε; Είναι μόλις 43 ετών..
Το δεύτερο που αναδεικνύεται από τα ‘Άπαντα Βαρουφάκη» είναι η επιπολαιότητα των «ολίγιστων¨»- που θα έλεγε και ο καθηγητης Γιανναράς- της αντιπολίτευσης. Νομίζουν ότι έπιασαν το λαχείο και παίρνουν τοις μετρητοίς όσα λέει ένας άνθρωπος που κανει μπαμ από μακριά για τη κατάστασή του – όπως έκανε και όταν τον ψώνιζε ο Τσίπρας φυσικά. Ο Μητσοτάκης ζητάει Εξεταστική, η Φώφη παρέμβαση του Εισαγγελέα.
Είναι να γελάει κανείς. Ας πούμε ότι αυτά που λέει ο ο Βαρουφάκης είναι ακριβή. Και λοιπόν; Δείχνουν την τύφλα του Τσίπρα από Οικονομικά- αλλά δεν είναι πρώτος πρωθυπουργός με αυτό το <χάρισμα>. Δείχνουν και το εσωτερικό μπάχαλο της πρώτης κυβέρνησής του -που έπεσε και τον πλάκωσε, άλλωστε. Δείχνουν αφασία, ανικανότητα, αδυναμία κατανόησης των ευρωπαϊκών και διεθνών πράγματων, αλλά και των συμβατικών υποχρεώσεων της χώρας. Δείχνουν άγνοια κινδύνου και πολλά ακόμη.
Μόνο που αυτά κρίθηκαν στις εκλογές του Σεπτεμβρίου. Εκτός αν αλλάξουμε την ουσία του κοινοβουλευτισμού τώρα .
Το …ποινικό του πράγματος πού βρίσκεται; Σε όσα έλεγαν μεταξύ τους οι Συριζαίοι εκείνη την περίοδο; Στις ιδιωτικές συζητήσεις του Τσίιπρα με τους υπουργούς του; Στις μπούρδες που αράδιαζαν άνθρωποι αδαείς που βρέθηκαν να πατάνε κουμπιά για να δουν τι κάνουν;
Αυτά είναι λόγος για να απελπιζόμαστε, να τρέμουμε στην ιδέα για το τι θα μπορούσε να μας συμβεί αν ο ίδιος ο Τσίπρας δεν αναγνώριζε ότι πήρε στραβό δρομο και δεν τον άλλαζε. Αλλά δεν είναι ποινικά αδικήματα. Σημασία έχει τι έκανε ως Πρωθυπουργός ο Τσίπρας, όχι τι έλεγε- που δεν το έλεγε επισήμως άλλωστε.
Εκλεγμένος πρωθυπουργός ήταν, εντολή να εφαρμόσει ένα πρόγραμμα πήρε, έσπασε τα μούτρα του και έκανε πίσω. Ετσι γίνεται στην κοινοβουλευτική Δημοκρατία. Ακόμη και αν του πέρασέ από το νου η έξοδος από την Ευρώπη, θα φωνάζουμε εισαγγελέα και για σκέψεις ή για προθέσεις τώρα;
Ότι οι πειραματισμοί με τον σαλεμένο Βαρουφάκη κόστισαν στη χώρα δεν υπάρχει αμφιβολία. Αλλα ήταν πολιτικές επιλογές. Και δεν είναι ο πρώτος Πρωθυπουργός του οποίου οι επιλογές κόστισαν.
Το ίδιο το Μνημόνιο δεν είναι μια τέτοια επιλογή; Αλλά δεν μπορούμε να βάλουμε φυλακή τον Παπανδρέου. Έτσι νόμιζε, τόσο ήξερε, τόσο έκανε. Αποδοκιμάσθηκε και τέλειωσε. Μας έμεινε το κόστος. Αλλά στη Δημοκρατία έτσι γίνεται. Ξέρει κανείς κανένα καλύτερο πολίτευμα;
Σε τελευταία ανάλυση ο Τσίπρας δεν αποδοκιμάσθηκε ακόμη. Οι εκλογές γίνονται με ψήφους, όχι με γκάλοπ και δημοσιογραφικές στήλες με διατεταγμένο περιεχόμενο. Προς το παρόν η ιστορία γράφει ότι κέρδισε δυο εκλογικές αναμετρήσεις.Με τα περίεργα παιχνίδια του μυαλού του δείχνει να συγχέει την αφήγηση με το «κάρφωμα», να συνδέει την ανηθικότητα με την τρέλα, να ρίχνει φτηνιάρικους χαρακτηρισμούς εκεί που έγλυφε και να κάνει πάρτι βάρος του Τσίπρα που τον εμπιστεύτηκε. Αρρωστημένα πράγματα. Ηθική, μηδέν.
Μέχρι να πάει στην τρίτη και να δούμε το αποτέλεσμα είναι ο νόμιμος πρωθυπουργός με πλήρη εξουσία να εκπροσωπεί τη χώρα και να κυβερνά όπως κρίνει, εφόσον εγκρίνει η Βουλή τους νόμους του. Και ο Βαρουφάκης θα παραμένει αυτό που ήταν εξ αρχής: ένα περίεργο βαποράκι.
ΥΓ1. Το τερατώδες αφήγημα Βαρουφάκη, προδίδεται από το περιεχόμενό του- έτσι γίνεται συνήθως. Τοποθετεί στο 2011 μια συζήτηση με τον Τσίπρα και τον Παππά που δεν θα μπορούσε να έχει το περιεχόμενο που της αποδίδει, καθώς ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν ακόμη ένα μικρό θορυβώδες κόμμα. Αναφέρεται επισης στην ισχυρή πιθανότητα να γίνει πρωθυπουργός Τσίπρας- εν όψει των εκλογών του Μαΐου του 2012, όταν ο δημοσκόποι του δίνουν κάτω από 10%. Οι ετεροχρονισμοί απαντούν και σε όσους ρωτούν «για ποιον δουλεύει τώρα ο Βαρουφάκης». Για τον εαυτό του.
ΥΓ2. Δεν προκαλεί εντύπωση ότι συνήθεις κολαούζοι του νεομητσοτακισμού στα ΜΜΕ, που προαναγγέλλουν Ειδικά Δικαστήρια και λόγω Βαρουφάκη -μετά τον Καμμένο και τη Θάνου- πάνε παρακάτω διατυπώνοντας ηλίθιες αμφιβολίες αν Τσίπρας θα… παραδώσει αν χάσει τις εκλογές! Ξαναγυρίζουμε στα ακροδεξιά κηρύγματα για τα «πράσινα τανκς» του 1989. Το χούι δεν κόβεται. Είναι οι ίδιοι που επιμένουν ότι στο Μνημόνιο μας έβαλε ο Καραμανλής -που έκανε εκλογές να μην φτάσουμε στο Μνημόνιο- και όχι ο Γ. Παπανδρέου που το υπεγραψε, χωρις την παραμικρή εξουσιοδότηση για όσα έκανε, αφού εξελέγη με εντελώς διαφορετικό πρόγραμμα… Με κάτι πρέπει να κρύψουν τον Γιάννο τους και τους άλλους…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου