Συμπεράσματα από την Βουλή: Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι εργαλείο, όχι ιδεολογία

 Του Γιώργου Παπασπυρόπουλου

Η συζήτηση στην Βουλή για την ψήφο εμπιστοσύνης επιβεβαίωσε περίτρανα μια αλήθεια που όλοι και όλες κατά βάθος αναγνωρίζουν αλλά ξεχνούν μέσα στο πάθος των ιδεολογημάτων: η πολιτική είναι η τέχνη του εφικτού.
Την αλήθεια αυτή έχει ενστερνιστεί ο ΣΥΡΙΖΑ και γι αυτό κυριάρχησε κατά κράτος στην συζήτηση - ήταν μια κυβέρνηση στα έδρανα της αντιπολίτευσης που της ασκούσε αντιπολίτευση η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ από τα κυβερνητικά έδρανα... αυτήν η φάρσα, ορατή πλέον στον καθένα, έχει ημερομηνία λήξης. Η κυβέρνηση δεν μπορεί να ανταποκριθεί στις επείγουσες ανάγκες της κοινωνίας γι αυτό προσπαθεί να επιβιώσει μεταφέροντας την μάχη σε "ιδεολογικό" υποτίθεται πεδίο

1. Την ώρα που η κοινωνία ζητά την κατάργηση του ΕΝΦΙΑ και μια δίκαιη φορολόγηση ο Σαμαράς κατηγορεί την κυβέρνηση-αντιπολίτευση ότι "κάνει παρέα με τρομοκράτες"...
2. Την ώρα που η κοινωνία ζητά διαπραγμάτευση του μη βιώσιμου χρέους και ανάσα στην ρευστότητα και την οικονομία με λύσεις δραστικές (κούρεμα, πάγωμα, απόσυρση, επιμήκυνση, μηδενικά επιτόκια, περίοδο χάριτος κλπ), ο Βενιζέλος κατηγορεί την κυβέρνηση-αντιπολίτευση για εθνική προδοσία...
3. Την ώρα που η κοινωνία ζητά ρήξη με την διαπλοκή, τους ημετέρους, τους πελάτες και το κομματικό κράτος στα ΜΜΕ, ο Σαμαράς υπερασπίζεται τον Γ. Πρετεντέρη ως αδικημένο αντικειμενικό δημοσιογράφο και έμμεσα το mega και τους εθνικούς εργολάβους...
4. Την ώρα που η κοινωνία ζητά ενδογενή παραγωγική ανασυγκρότηση, δουλειές και υγιή επιχειρηματικότητα, η συγκυβέρνηση αυξάνει απλά τις δόσεις μιας άδικης και αντισυνταγματικής χρέωσης, είτε πρόκειται για την υπερφορολόγηση της μεσαίας τάξης είτε για τις χρεώσεις στα ταμεία των ελεύθερων επαγγελματιών...
5. Την ώρα που η κοινωνία στενάζει από το άγχος της καθημερινής επιβίωσης, της εξασφάλισης ρεύματος, θέρμανσης, περίθαλψης, παιδείας και αυτοσυντήρησης η συγκυβέρνηση δεν έχει άλλη πρόταση από το "υπομονή λίγο ακόμη" ή την υπόσχεση για τυπική "έξοδο από το μνημόνιο" αλλά όχι τα ψηφισμένα και εφαρμοζόμενα με καταστροφικές συνέπειες μέτρα του (!) ...

Ο ρεαλισμός οδηγεί στον ΣΥΡΙΖΑ. Η δημοσκοπική του άνοδος στα όρια της αυτοδυναμίας δεν απεικονίζει ιδεολογική μετατόπιση στις προτάσεις της Αριστεράς - απεικονίζει μετατόπιση της κοινωνίας προς την εφικτή αλλαγή - προς ένα μεγάλο δημοκρατικό κόμμα που έχει την δύναμη και την θέληση

• να σκύψει πάνω στα άμεσα προβλήματα της κοινωνίας
• να προστατέψει από την πείνα μεγάλες ομάδες του πληθυσμού
• να προστατέψει από τις διώξεις από κράτος και τράπεζες των οφειλετών που δεν δύνανται
• να προστατέψει τα νοικοκυριά από την απώλεια νερού, ρεύματος, θέρμανσης
• να προστατέψει την ρευστότητα μειώνοντας την απώλεια εισοδήματος από δίκαιες ή άδικες χρεώσεις και οφειλές στο 30% max

και επίσης:

• να χτυπήσει την θρασύτατη πια διαπλοκή, το κομματικό κράτος και το πελατειακό σύστημα ξεκινώντας από ψηλά, από τις ελιτ και τους ημετέρους
• να διαπραγματευτεί το χρέος πραγματικά και ρεαλιστικά ελέγχοντας τις σκοτεινές πλευρές του και βάζοντας στο τραπέζι και την σχέση του με την λειτουργία της ΕΕ και την σχέση του πλεοναμσατικού Βορρά με τον ελλειματικό Νότο αλλά και τις οφειλόμενες γερμανικές αποζημιώσεις προς συμψηφισμό ή κούρεμα σημαντικού μέρους του
• να οδηγήσει τα χρήματα του ΕΣΠΑ και των άλλων ευρωπαϊκών κονδυλίων σε απορρόφηση πρώτα και σε κατεύθυνση εθνικά συμφέρουσα μαζί - όχι στο κόμμα και τους εθνικούς νταβατζήδες
• να ελέγξει την διαφθορά, το πόθεν έσχες και τις ευθύνες των κυβερνησάντων για την κατασπατάληση δημοσίου χρήματος, τα σκάνδαλα και την χρεοκοπία της χώρας από ΠΑΣΟΚ και ΝΔ αλλά και όσους συναλλάχθηκαν μαζί τους.

Τα αυτονόητα δηλαδή - αυτά που στάθηκαν ανίκανοι, απρόθυμοι ή και ενάντιοι να πράξουν οι της -ήδη στην ουσία- προηγούμενης κυβέρνησης. Κατανοώντας τα αυτά ο ΣΥΡΙΖΑ γίνεται ένα εργαλείο εφικτής πολιτικής: οι αριστεροί νοιώθουν ικανοποίηση που επιτέλουν οι προτάσεις τους γίνονται κεντρικό ζήτημα στην κοινωνία, οι κεντρώοι και οι προοδευτικοί βλέπουν εκεί μια διέξοδο στο βάλτωμα των αναγκαίων και δίκαιων μεταρρυθμίσεων και οι συντηρητικοί δεξιοί έναν τρόπο να τιμωρήσουν την συγκυβέρνηση για την εγκατάλειψη της μεσαίας τάξης και των παραδοσιακών αστικών αξιών.
Ένα εργαλείο για όλους στην τέχνη του εφικτού.
Η κοινωνία χρειάζεται ένα νέο ΄81 αλλά όχι ένα νέο ΠΑΣΟΚ. Χρειάζεται μια αναθάρυνση, ένα ξεμπλοκάρισμα από την παγίδα του χρέους, μια επανεκκίνηση. Και ο ΣΥΡΙΖΑ μέχρι στιγμής ανταποκρίνεται. Οι εξελίξεις είναι κοντά πια - η εικόνα της χθεσινής συζήτησης δεν αφήνει άλλες αμφιβολίες.