Ζωή να έχουν, οι υποψήφιοι για την ηγεσία του κόμματος που δεν υπάρχει έφτασαν τους δέκα. Πρώτη παρατήρηση: μεγάλη προσωπικότητα ανάμεσα τους δεν βρισκεται. Ο Βενιζέλος που έχει τα προσόντα κλείνει την σταδιοδρομία του με ένα λάθος ακόμη: τώρα που υπάρχει γήπεδο να παίξει μπάλα, αυτός μένει θεατής…
Οι υποψήφιοι μοιάζουν τόσο με τους «μικρούς νέγρους» της Αγκάθα Κρίστι. Ας θυμηθούμε την υπόθεση. Δέκα άγνωστοι μεταξύ τους άνθρωποι εγκλωβίζονται σε μια βίλα, στην οποία τους κάλεσε ένας μυστηριώδης οικοδεσπότης που ξέρει να μυστικά του παρελθόντος τους και τους εξουδετερώνει έναν-έναν παίζοντας το σενάριο από ένα παιδικό τραγούδι. Μόνο όποιος δεν βλέπει, δεν μπορεί να διακρίνει ποιος είναι ο «οικοδεσπότης», ποια σχέση έχει με τους «νέγρους» του και ότι είναι θέμα χρόνου να αρχίσουν να εξαφανίζονται ένας- ένας.
Προς το παρόν, κατά τους σχεδιασμούς της επιτροπής Αλιβιζάτου, ένας από αυτούς θα εκλεγεί ως επικεφαλής του «νέου φορέα» και ακολούθως θα τον συγκροτήσει, μέσα από ένα συνέδριο αγνώστων λοιπών στοιχείων. Θα μετέχουν πρόσωπα που δεν έχουν καμία επαφή μεταξύ τους, δεν έχουν συζητήσει για πολιτική και ιδεολογία, δεν ξέρουν πού συμπίπτουν και πού διαφωνούν- και ούτε τους νοιάζει.
Οι πάντες ξέρουν όμως ότι ανάμεσά τους υπάρχουν αποσυνάγωγοι. Το «ηγετικό» πολιτικό προσωπικό αυτού το «κόμματος» θα αποτελείται από παρακμιακούς 60ρηδες, πρώην υπουργούς με ποίκιλες επιβαρύνσεις και ποίκιλα αδιέξοδα τα τελευταία χρονια.Τι άλλο από μια δεύτερη καριέρα μπορεί να είναι το κίνητρό τους; Το «νέο» είναι πολύ παλιό.
Μπορούν όλοι αυτοί να στελεχώνουν νέο κόμμα, στη θέση του ΠΑΣΟΚ μάλισταμε τη διαδρομή, την ιδεολογία τα σύμβολα και την ιστορία του; Αυτά δηλαδη που απαρνούνται και ας έχουν επωφεληθεί οι περισσότεροι στο παρελθόν;
Ας κάνουμε πως δεν καταλαβαίνουμε. Αυτή η επιχείρηση έχει σαφείς επιδιώξεις με την εξής σειρά: να εξαφανίσει το ΠΑΣΟΚ, να λειτουργήσει ως ανάχωμα στον Τσίπρα και να δημιουργήσει υποστυλώματα στον Μητσοτάκη – αυτό το καταγγέλλει ευθέως ένας εκ των υποψηφίων.
Το ανάχωμα θα λειτουργήσει υπέρ της παλιάς κρατικοδίαιτης επιχειρρηματικής ομάδας που κυριάρχησε δια του ελέγχου της πολιτικής με το χρήμα και την ενημέρωση και τώρα χάνει τα προνόμια της από τις αλλαγές που συμβαίνουν στη χωρα και την άρνηση του Τσίπρα να συμπράξει μαζί της… Όποιος δεν τα βλέπει, είναι σαν να τρώει κουτόχορτο.
Δεν πρόκειται για νέο κόμμα «ανάμεσα στη ΝΔ και το ΣΥΡΙΖΑ». Πρόκειται για έναν σχηματισμό συγκόλλησης προσώπων, στο μαλακό υπογάστριο του Τσίπρα , για να παίξει το ρόλο που έπαιξε το κόμμα του Καρατζαφέρη απέναντι στον Καραμανλή- αντίπαλο της ίδιας επιχειρηματικής ομάδας, την οποία ο ίδιος ξεμπρόστιασε με τον όρο «νταβατζήδες».
Παραδόξως υπάρχουν άνθρωποι που ασχολούνται σοβαρά με αυτή την φαρσοκωμωδία, προφανώς επηρεασμένοι από την υποστήριξη που παρέχουν συγκεκριμένοι «μιντιάρχες», παλαιοί και νεόκοποι- αλλά και υποστηρικτές του … Μητσοτάκη. Οι πρωταγωνιστές του έργου το έχουν πάρει στα σοβαρά, και προβλέπουν ότι ένας από αυτούς τους δέκα θα …κυβερνήσει μια μέρα. Εδώ κανονικά γελάνε.
Αν δει κανείς τα τυπικά προσόντα των… επικρατέστερων υποψηφίων θα κόψει φλέβες. Χωρίς σοβαρές σπουδές – ή και χωρίς καθόλου σπουδές- χωρίς διεθνή κυκλοφορία, χωρίς ξένες γλώσσες, χωρίς επαγγελματική δραστηριότητα, χωρίς προσωπικό κύρος, χωρίς πολλά από όσα χρειάζεται σήμερα ένας πολιτικός για να διεκπεραιώσει τυπικές υποχρεώσεις του. Έλεος.
Η Φώφη και οι άλλοι
Για να αρχίσουμε με τη Φώφη Γεννηματά είναι απορίας άξιος πως αυτή η κοπέλα που τα είχε όλα στη διάθεσή της, οδηγήθηκε στην αυτοκτονία. Εξελέγη με καθαρούς όρους από τη βάση του ΠΑΣΟΚ σε μια δύσκολη στιγμή, το κράτησε όρθιο και θα μπορούσε να είναι μια καλή πρόεδρος που θα το οδηγούσε, δια της ανασύνταξης, στην επόμενη φάση -και να μείνει στην ιστορία. Έπεσε στην παγίδα και θα τα χάσει όλα.
Αντί να διακηρύξει «ΠΑΣΟΚ και τίποτε άλλο» και όποιος θέλει να προσέλθει, μπήκε στη συζήτηση για «διάλυση των κομμάτων» υπέρ του «νέου φορέα», – ποιων κομμάτων; Μόνο το ΠΑΣΟΚ υπάρχει. Έκανε ήδη το κόμμα του Ανδρέα Παπανδρέου συνιστώσα και βρισκεται πλέον στο έλεος του σημιτισμού, συνεχίζοντας μια ακατανόητη ρητορική.
Ας αφήσουμε ότι ο αθυρόστομος Θ. Πάγκαλος την κατήγγειλε ως <αργόμισθη> και δεν του απάντησε, όπως δεν απάντησε στην πονηρία που της καταλογίζετα ότι θέλει η διάλυση του ΠΑΣΟΚ για να περάσουν στους φορολογούμενους τα δάνεια του και οι λοιπές υποχρεώσεις του. Που βρίσκεται η ευαισθησία που οφείλει απέναντι σε τέτοιο κατηγορητηριο;
Το πενιχρό βιογραφικό της – και η ασήμαντη δραστηριότητά της οσάκις το ΠΑΣΟΚ, ονόματος ένεκεν, την έκανε υφυπουργό, ή …αναπληρώτρια υπουργό, δεν την εμποδίζει να διεκδικεί την ηγεσία του <φορέα> και μεγαλύτερους ρόλους για να ολοκληρώσει το «όραμα του πατέρα της».
Το ποιο; Είχε κανένα όραμα ο Γιώργος Γεννηματάς και δεν το μάθαμε; Ήταν συμπαθής και υπερδραστήριος πολιτικός, μέλος της τρόικας του ΠΑΣΟΚ και καλός υπουργός του Ανδρέα Παπανδρέου, μέχρι να του φερθεί άδικα η μοίρα. Αλλά για κανένα «όραμα Γεννηματά» δεν ακούστηκε ποτέ τίποτε. Αν αυτό είναι το βασικό΄εφόδιο της κόρης του, μπορεί να υφισταται χωρις του ΠΑΣΟΚ;
Αυτο είναι το μοντέλο του σύγχρονου πολιτικού που λανσάρει η Γεννηματά;
Ο Σταύρος Θεοδωράκης διεκδικεί την ηγεσία και θέλει μάλιστα να πάρει και 15% στις επόμενες εκλογές; Στον εαυτόν του δίνει κουράγιο ή σε άλλους; Ήδη εμετρήθη, εζυγίσθη και ευρέθη ελλιπής. Καλό παιδί, επιτυχημένος δημοσιογράφος, αλλά στην πολιτική δεν τόχει. Πώς γίνεται το Ποτάμι του να εξαφανίζεται, αλλά το «νέο κόμμα» του οποίου θέλει να είναι επικεφαλής να θριαμβεύσει; Ποια ακριβώς είναι τα στοιχεία του ως πολιτικού «ηγέτη» που ανέδειξε ως τώρα ώστε να εκτιμηθούν για τη συνέχεια;
Ο Καμίνης; Πώς ακριβώς σκέφθηκε, αυτός ο κατά τα λοιπά αξιοπρεπής άνθρωπος, ότι μπορεί να δημιουργήσει ένα νέο κόμμα στη θέση του ΠΑΣΟΚ και θα διαμορφώσει τη νέα μεγάλη Κεντροαριστερά -όταν τα όρια του ως τώρα αρχίζαν από την πανεπιστημιακή καριέρα υπό την αιγίδα του Προκόπη Παυλόπουλου και του Νίκου Αλιβιζάτου και έφτασαν ως τη διπλή θητεία του στο δήμο Αθηναίων, για την οποία δεν έχουν να πουν και τα καλύτερα οι Αθηναίοι;
Προέκυψε η υποψηφιότητα Καμίνη με παραγοντισμούς στον άξονα Σημίτη-Μητσοτάκη; Βοά ο κόσμος. Πάντως λαϊκό αίτημα δεν ηταν. Γι’ αυτό αδικεί τον εαυτό του όταν λέει ότι «οι πολίτες με γνωρίζουν ως νικητή ηγέτη της παράταξης στον δήμο τόσο το 2010 με αντίπαλο τη Ν.Δ, όσο και το 2014 απέναντι στον ΣΥΡΙΖΑ, ως δήμαρχο της αλληλεγγύης και του προσφυγικού, ως ηγέτη της παράταξης του “Ναι” στο δημοψήφισμα”. Έτσι είναι οι ηγέτες;
Αν οι τρεις πιο προβεβλημένοι έχουν αυτά τα χαρακτηριστικά , αντιλαμβάνεται κανείς τι γίνεται στη συνέχεια. Αν οι υποψηφιότητες Μανιάτη και Κωνσταντινόπουλου είχαν τον μικροκομματικό υπολογισμό τους, οι διεκδικήσεις Τζιώτη και Πόντα κινούνται ανάμεσα στην πλάκα και την έκπτωση.
Ο πρώτος είχε επιδιώξει να γίνει και… πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ. Ο δεύτερος ξέχασε ότι στο «συνέδριο» του Ιουνίου είχε προτείνει να μήν υπάρξει καν εκλογή, αλλά πρόεδρος να οριστεί η «κυρία Γεννηματά». Είναι να απορεί κανείς πως έβαλε το όνομά του σ’ αυτή τη λίστα ο ευπρεπής Κωνσταντίνος Γάτσιος, με το ενδιαφέρον βιογραφικό.
Η ανανέωση και οι αντιφάσεις της
Μένουν δυο υποψηφιότητες που θα είχαν ενδιαφέρον, αν είχαν εκδηλωθεί στα πλαίσια του ΠΑΣΟΚ, καθώς πληρούν, αν μη τι άλλο, το κριτήριο της ανανέωσης. Ο Γιάννης Ραγκούσης και ο Νίκος Ανδρουλάκης. Και δυο μπορούν να υπερασπιστούν την υποψηφιότητά τους, με διαφορετικό τρόπο ο καθένας, αλλά είναι παγιδευμένοι σε ένα σύστημα που τους ακυρώνειΟ Ραγκούσης δεν είχε πλούσιο πολιτικό ιστορικό καθώς υπήρξε μόνο δύο χρονια υπουργός και ορίσθηκε δυο φορές βουλευτής Επικρατείας, συν τη θητεία του στην αυτοδιοίκηση και την τοποθέτησή του στη θέση του γραμματέα του ΠΑΣΟΚ. Κατάφερε όμως να ξεχωρίσει από τους «κηπουρούς» του Γ. Παπανδρέου και να επιδείξει σπιρτάδα στο δημόσιο χώρο , με τα φυσικά προσόντα του.
Με τη μέθοδο της εις άτοπον επαγωγής θα έπρεπε ο επικρατέστερος σ’ αυτή την κούρσα. Είναι σε καλή ηλικία, ο λιγότερο φθαρμένος και ο μόνος που έχει αντιδεξιά και ειδικά αντιμητσοτακικη γραμμή που σαγηνεύει την βάση του ΠΑΣΟΚ.
Αλλά έκανε λάθος εγκαταλείποντας τη συμμαχία του με την Άννα Διαμαντοπούλου, με την οποία θα μπορούσε να κάνει ένα καλό δίδυμο απέναντι στο ντουέτο των γόνων -Γεννηματά-Παπανδρέου και ενίοτε δαγκώνει περισσότερο από όσο μπορεί να μασήσει, παρεμβαίνοντας π.χ. στη φυσιογνωμία του πολιτεύματος.
Είναι πάντως μαχητής, θα συνεχίσει ως το τέλος πυροβολώντας τη δεξιά του Μητσοτάκη και δεσμευόμενος να μην χρίζει υποψήφιους βουλευτές όσους έχουν θητεύσει 12 χρόνια στη Βουλή, κάτι που απειλεί κάποιες πριμαντόνες του ΠΑΣΟΚ και του «συστήματος».
Ο Νίκος Ανδρουλάκης είναι το μοναδικό νέο πρόσωπο που ανέδειξε το ΠΑΣΟΚ τα τελευταία χρόνια. Δοκίμασε επιτυχώς την επιρροή του στο ανοικτό πέλαγος στις Ευρωεκλογές και κινήθηκε δραστήρια για την αυτοεπιμόρφωσή του στο Στρασβούργο και τις Βρυξέλλες.
Στο ΠΑΣΟΚ θα ήταν ο επικρατέστερος διάδοχος της Φώφης, αλλά η ευκολία με την οποία τον παρέσυρε ο σημιτισμός στην ιδέα της διάλυσης του ΠΑΣΟΚ ακύρωσε τις προοπτικές του. Τώρα πρέπει να μοιραστεί με την Φώφη την ίδια πίτα, ενώ η αυτοπαρουσίασή του ως αντι-Τσίπρα στην οποία τον ωθούν κάποιοι θα τον εκθέσει.
Οι απόντες…
Σ’ αυτόν ανταγωνισμό των μετριοτήτων για ένα κόμμα τα χαρακτηριστικά του οποίου ουδείς γνωρίζει έχει την αξία ποιοι μένουν εκτός κούρσας.Εκτός του Βαγγέλη Βενιζέλου είναι ολοφάνερη η απουσία του προέδρου της ΔΗΜΑΡ Θαν. Θεοχαρόπουλου που έχει δείξει μαχητικότητα και συνέπεια ως τώρα, ενισχύοντας τον άξονά του με το ΠΑΣΟΚ με τη στάση του, αλλά και διαφοροποιούμενος σε θέματα αρχών, όπως η απλή αναλογική, που στραπατσάρισε η εταίρος του.
Η κούρσα θα είχε ενδιαφέρον αν ήταν παρούσα η Άννα Διαμαντοπούλου που κράτησε τις αποστάσεις της από το μοντέλο κόμματος που πάει να δημιουργηθεί, ενώ η παρουσία του Αλέκου Παπαδόπουλου θα έδινε άλλη διάσταση σ’ αυτή την υπόθεση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου