 |
| Απόγνωση |
“ Οι πολιτικές που ακολουθήθηκαν για να αντεπεξέλθει επιτυχώς ή οικονομία στην κρίση και να σταθεί ταχύτερα στα πόδια της απέτυχαν δραματικά, αφού στην πράξη αντί να επαναφέρουν την οικονομία στην ανάπτυξη τη «βύθισαν» σε μια από τις χειρότερες και μακροχρόνιες υφέσεις στην παγκόσμια οικονομική Ιστορία ”
Τα έξι χρόνια ύφεσης, στην οποία μας «βύθισαν» οι μνημονιακές κυβερνήσεις, είχαν καταστροφικές συνέπειες σε επενδύσεις, εισοδήματα πρωτίστως του ιδιωτικού τομέα, στην κατανάλωση και στις θέσεις εργασίας.
Λουκέτα παντού, σε κάθε γειτονιά και σε κάθε γωνιά, με τα επίσημα στοιχεία να εξακολουθούν να είναι απογοητευτικά και να πιστοποιούν το διαρκές «έγκλημα». Η ΕΛΣΤΑΤ (Ελληνική Στατιστική Αρχή) αποκαλύπτει ότι οι άνεργοι, μεταξύ του τρίτου τριμήνου του 2008 και του αντίστοιχου του 2014, αυξήθηκαν κατά 1.052.700 άτομα, με τις κατασκευές, τη μεταποίηση και το εμπόριο να έχουν «χτυπηθεί» περισσότερο από όλους τους κλάδους.
Τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ φανερώνουν το πραγματικό «κοινωνικό» πρόσωπο όσων υποτάχθηκαν στις εντολές της τρόικας, αφού η ανεργία από το 7,3% που ήταν στο τρίτο τρίμηνο του 2008 εκτοξεύτηκε στο 25,5% φέτος, με τον αριθμό των ανέργων να ανέρχεται σε 1.229.400 άτομα.
Τα μεγέθη μιλούν από μόνα τους:
Το ποσοστό των μακροχρόνια ανέργων (αυτοί που αναζητούν εργασία για διάστημα πάνω από 12 μήνες) εκτινάχθηκε στο 75,4% του συνόλου των ανέργων και ανέρχονται σε 927.000 άτομα. Η συγκεκριμένη κατηγορία ανέργων, αφενός δεν λαμβάνει επίδομα ανεργίας, αφετέρου όσο μένει εκτός αγοράς εργασίας απαξιώνεται και δύσκολα θα μπορέσει να ενταχθεί ξανά σε αυτή.
Ένας στους δύο νέους (49,5%) έως 24 ετών είναι άνεργος, ενώ πολύ υψηλή, στο 39,7%, είναι ανεργία και στην πλέον παραγωγική ηλικία των 25 - 29 ετών.
Στον ιδιωτικό τομέα μάλιστα οι κλάδοι που κατέγραψαν τις μεγαλύτερες αριθμητικές απώλειες θέσεων απασχόλησης στο τρίτο τρίμηνο του 2014, σε σύγκριση με το τρίτο τρίμηνο του 2008, ήταν:
Οι κατασκευές, όπου χάθηκαν 244.000 θέσεις εργασίας ή το 60,9% και οι απασχολούμενοι περιορίστηκαν σε 156.900 άτομα.
Η μεταποίηση, που απώλεσε 234.000 θέσεις απασχόλησης ή το 42,7% και περιορίστηκε πλέον σε 314.200 απασχολουμένους.
Το χονδρικό και λιανικό εμπόριο, όπου χάθηκαν 210.900 θέσεις εργασίας ή το 25,1%, και οι θέσεις εργασίας περιορίστηκαν σε 630.000.
Αλλά και όσοι άντεξαν έχασαν πολλά, αφού είναι εξωπραγματική η συρρίκνωση των εισοδημάτων τα τελευταία χρόνια, καθώς άγγιξε το 27,7%. Από 169 δισ. ευρώ που ήταν το ακαθάριστο εισόδημα το 2008, μειώθηκε στα 122,3 δισ. ευρώ, ενώ με βάση τα επίσημα στοιχεία της Τράπεζας της Ελλάδος οι μέσες ακαθάριστες ονομαστικές αποδοχές, από το 2010 που ξεκίνησε η πτώση των μισθών, μειώθηκαν στο σύνολο της οικονομίας κατά 20,9%.
Οι επιπτώσεις των μνημονίων καταγράφονται και στους κατώτατους μισθούς, που στον ιδιωτικό τομέα έχουν υποχωρήσει στα 586 ευρώ, αν και στην πράξη διαμορφώνονται σε πολύ χαμηλότερα επίπεδα.
Πίσω στο 1996 οι επενδύσεις
Τα ψέματα έχουν κοντά ποδάρια, λέει ο σοφός λαός, και αυτό αποδεικνύουν όλα τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ όσον αφορά και τις επενδύσεις, που η απελθούσα κυβέρνηση τις είχε κάνει «σημαία».
Η αλήθεια για τη συγκυβέρνηση είναι πικρή και με ανυπολόγιστες συνέπειες στην οικονομία και τη χώρα, αφού κατάφερε να συρρικνώσει κατά περίπου 65% την επενδυτική δαπάνη, καθώς από τα 57,4 δισ. ευρώ που ήταν το 2008, «βούλιαξε» στα 20,5 δισ. ευρώ το 2013.
Είναι εξάλλου αξιοσημείωτο ότι το ύψος των επενδύσεων του έτους 2013, με βάση τα τελευταία επίσημα στοιχεία, είναι χαμηλότερο και από το ύψος των επενδύσεων του έτους 1996, που είχαν διαμορφωθεί σε 22,2 δισ. ευρώ!
Και βέβαια σήμερα στην αγορά αρνητικά εξακολουθούν να επιδρούν στην όποια επενδυτική δραστηριότητα η κάθετη πτώση της ζήτησης καθώς και η απουσία ουσιαστικής χρηματοδότησης.
Από τα μνημόνια ισχυρό «χτύπημα» δέχθηκε και η παραγωγή αγαθών και υπηρεσιών, αφού από 389,1 δισ. ευρώ το 2008, υποχώρησε σε 288 δισ. ευρώ το 2013, ενώ οι εισαγωγές μειώθηκαν αντανακλώντας τη συρρίκνωση εισοδημάτων και κατανάλωσης κι από 88 δισ. ευρώ το 2008, υποχώρησαν σε 60,6 δισ. ευρώ, μειωμένες κατά 31,2%.
Τα «πακέτα» φτωχοποίησης
Για την Ιστορία, αλλά και για να γνωρίζουν όσοι ξεχνούν εύκολα, τα «πακέτα» που εξαθλίωσαν την κοινωνία προέβλεπαν μέτρα:
Το 2010 ύψους 9% του ΑΕΠ ή 20 δισ. ευρώ, που εφαρμόστηκαν.
Το 2011 ύψους 4% του ΑΕΠ ή 10 δισ. ευρώ, που εφαρμόστηκαν.
Το 2012 ύψους 2% του ΑΕΠ ή 5 δισ. ευρώ, όμως οι αστοχίες των κυβερνητικών χειρισμών «στοίχισαν» στους πολίτες συνολικά μέτρα 8,4 δισ. ευρώ, από τα οποία 5,3 δισ. ευρώ ήταν οι αυξήσεις των φόρων και 3,1 δισ. ευρώ οι μειώσεις δαπανών.
Το 2013 ύψους 2% του ΑΕΠ ή 4,8 δισ. ευρώ, για να εκτοξευτούν και πάλι στα 9,4 δισ. ευρώ.
Το 2014 το αρχικό μνημόνιο δεν προέβλεπε μέτρα, όμως επιβλήθηκαν τελικά νέα μέτρα ύψους 4,2 δισ. ευρώ.
Εάν δεν προκηρύσσονταν οι εκλογές είναι δεδομένο ότι ο «κύκλος» των μέτρων δεν θα έκλεινε, αφού η απελθούσα κυβέρνηση διαπραγματευόταν και νέα για το τρέχον έτος.
Θα πρέπει να αναφερθεί ότι οι δανειστές είχαν προτείνει για φέτος μέτρα ύψους 2,5 δισ. ευρώ και η κυβέρνηση αντιπρότεινε παρεμβάσεις που θα απέφεραν στα δημόσια ταμεία περίπου 980 εκατ. ευρώ.
Εάν λοιπόν και το συγκεκριμένο «πακέτο» προστεθεί στα ήδη ληφθέντα μέτρα, τότε ο «λογαριασμός» ανεβαίνει στα 65 δισ. ευρώ ή στο 30% του ΑΕΠ, με τάση προς τα 70 δισ. ευρώ για να καλυφθούν και οι «τρύπες» των ταμείων.
Και όλα αυτά τα μέτρα που ελήφθησαν τόσα χρόνια δεν οδήγησαν πουθενά αλλού παρά μόνο στη μείωση του δημοσιονομικού ελλείμματος και του ελλείμματος του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών λόγω της μείωσης των εισαγωγών, αφού στην ουσία εκτίναξαν την ύφεση, την ανεργία και το δημόσιο χρέος, με αποτέλεσμα σήμερα αυτό να μην είναι βιώσιμο.
Λάθος «συνταγή»
Το ένα λάθος φυσικά διαδεχόταν το άλλο όσο βαδίζαμε στον «δρόμο» των μνημονίων, με κορυφαίες τις κινήσεις που αποφασίστηκαν για την αποκατάσταση της ανταγωνιστικότητας της οικονομίας.
Τα μέσα που προτάθηκαν και υλοποιήθηκαν έβαλαν ουσιαστικά και την «ταφόπλακα» στην κοινωνία, αφού εστιάστηκαν κυρίως:
Στην εισοδηματική πολιτική και στις εκτεταμένες διαρθρωτικές μεταβολές, που θα οδηγούσαν σε αύξηση της παραγωγικότητας, μείωση του κόστους παραγωγής, αύξηση του ανταγωνισμού.
Στη μείωση των τιμών και τη βελτίωση της ανταγωνιστικότητας.
Για να πετύχει και να είναι ταχύτερη η ολική «επαναφορά» της ανταγωνιστικότητας επιβλήθηκαν και μεταρρυθμίσεις, που αφορούσαν την αγορά εργασίας, την απελευθέρωση των κλειστών επαγγελμάτων, τις αποκρατικοποιήσεις, την απελευθέρωση των αγορών προϊόντων, τις συγχωνεύσεις ή και διακοπή της λειτουργίας φορέων του Δημοσίου που δεν έχουν λόγο ύπαρξης, μέτρα για το ασφαλιστικό σύστημα.
Και μπορεί στα χαρτιά και στη θεωρία παρόμοιες κινήσεις να αποδίδουν, όμως η πραγματικότητα για την οικονομία και την κοινωνία ήταν δραματική. Η «συνταγή» αποδείχτηκε λάθος και η οικονομική πολιτική οδηγήθηκε σε νέο «Βατερλό», αφού δεν μπόρεσε να αλλάξει την οικονομία και να συμβάλει στην ελαχιστοποίηση των αρνητικών επιπτώσεων της δημοσιονομικής προσαρμογής επί του ΑΕΠ και στην επίσπευση της ανάκαμψης.
Οι πολιτικές που ακολουθήθηκαν για να αντεπεξέλθει επιτυχώς ή οικονομία στην κρίση και να σταθεί ταχύτερα στα πόδια της απέτυχαν δραματικά, αφού στην πράξη αντί να επαναφέρουν την οικονομία στην ανάπτυξη τη «βύθισαν» σε μια από τις χειρότερες και μακροχρόνιες υφέσεις στην παγκόσμια οικονομική Ιστορία.
ΠΗΓΗ: topontiki.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου