Τι Παπάγος , τι Πλαστήρας; (γράμμα προς αριστερούς μελαγχολούντες)

του Γιάννη Καλαϊτζή / efsyn

Ολοκληρωτικός πόλεμος και συντριπτική ηρωική ήττα ή οπισθοχώρηση και πρόσκαιρος συμβιβασμός;

του Βασίλη Παππά, εκπαιδευτικού*

Ο πολιτικός χρόνος είναι αδυσώπητος. Τρέχει αγαπητέ ψηφοφόρε (του πρώτη φορά αριστερά), χωρίς να κοιτά τη δική σου μελαγχολία.

Και συ έβαλες το λιθαράκι σου στη δημιουργική ασάφεια της διαπραγμάτευσης ή στην ασάφεια υλοποιήσιμων πολιτικών, είτε στον τρόπο λειτουργίας της Κεντρικής Επιτροπής,  είτε στον τρόπο επάνδρωσης της δημόσιας διοίκησης, είτε στη λειτουργία μεταλλείων, εργοστασίων κλπ.                                                                                      

Νόμιζες ότι είχες χρόνο για να διοικήσεις με άλλον τρόπο και διαδικασίες οργανισμούς και νοσοκομεία, είχες χρόνο να τετραγωνίσεις τον κύκλο στις Σκουριές, είχες τον χρόνο να σπάσεις το μονοπώλιο του ψηφιακού σήματος των μεγαλοεργολάβων.

Νόμιζες ότι είχες τον χρόνο να αλλάξεις το περιβάλλον της εκπαίδευσης, να μεγιστοποιήσεις τα κέρδη από τις λίστες των φοροφυγάδων, είχες την πολυτέλεια να περιθάλψεις τους πρόσφυγες  σαν να τους κερνούσες καφέ στο αμφιθέατρο της σχολής σου.

Πίστευες αφελώς ότι οι αστοί της σημερινής Ευρώπης θα υποχωρούσαν μπρος στις έννοιες δημοκρατία, λαϊκή κυριαρχία, επονείδιστο χρέος, ανθρωπιστική κρίση. Πίστευες ότι τα κινήματα  στην Ευρώπη θα σάρωναν το κατεστημένο όπως ο Μάης του 68, σάρωσε το παλιό και έφερε το ελπιδοφόρο νέο. Μόνον που φευ ο Σόιμπλε δεν είναι Ντε Γκώλ.     

Πίστεψες ότι το 62 % του εκλογικού σώματος μελετά κάθε πρωί την Iskra (την παράνομη εφημερίδα που εξέδιδε ο Lenin το 1900-05) και προετοιμάζεται για την τελική επίθεση και την κατάληψη των θερινών ανακτόρων .  Δυστυχώς μονοψήφιο ποσοστό ενίσχυσε κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού τις δράσεις ενάντια στη φτώχεια, ενάντια στην απόλυτη ένδεια των προσφύγων, συμμετείχε σποραδικά σε αντιρατσιστικά φεστιβάλ και πορείες. Ακόμη και η νεολαία αριστερού κόμματος έβγαλε ανακοίνωση καταγγελία για το κόμμα, τον Σεπτέμβρη μιας και αυτή συμμετείχε στα μπάνια του λαού τον Ιούλιο - Αύγουστο.

Και τώρα τι κάνουμε που θα έλεγε και ο μεγάλος  επαναστάτης (ξέρεις αυτός που έγραψε για τον αριστερισμό ή που υπέγραψε σύμφωνο με τους επιτιθέμενους και παρεχώρησε χώρο της τσαρικής Ρωσίας στους εχθρούς, ώστε να κερδίσει χρόνο και να ανατάξει τη χώρα)!

Θα επαναφέρουμε το δίλημμα τι Παπάγος τι Πλαστήρας?

Θα κλείσουμε τα μάτια και τα αυτιά και δεν θα δούμε τι παίζεται τούτη τη στιγμή στην Ευρώπη? Κάποτε ένας αξιόλογος και αξιοπρεπής σύντροφος υποστήριζε ότι χωρίς τους ευρωπαϊκούς λαούς ρήξη δεν γίνεται. Τώρα αυτό στο βωμό της πολιτικής καθαρότητας το ξέχασε, αλλά τώρα η Ευρώπη βράζει. Εμείς θα ενισχύσουμε τις αναταράξεις, ή θα πάμε στο νησάκι μας και εκ του μακρόθεν θα δημοσιοποιούμε σενάρια ρήξης;

Θα τους  κάνουμε τη χάρη να χάσουμε ολοκληρωτικά τον πόλεμο ή θα ενισχύσουμε τους Pontemos στην Ισπανία, το Bloco της αριστεράς που συνεργάζεται με το Κ.Κ. Πορτογαλίας, την επανίδρυση της αριστεράς στην Ιταλία, το Sinn  Fein  στην Ιρλανδία, τους Die Linke στη Γερμανία, την αριστερά του Τζέρεμι Κόρμπιν στη Βρετανία ώστε να δώσουμε τις νέες  μάχες που έρχονται;

Και εδώ στο εσωτερικό θα χαρίσουμε τα θαλασσοδάνεια της Αγροτικής τράπεζας, θα χαρίσουμε τις μίζες της Ζήμενς, θα αφήσουμε στο απυρόβλητο τα υποβρύχια που γέρνουν, θα χαρίσουμε τις λίστες των φοροφυγάδων στους μεγαλοεργολάβους και μεγαλοκαναλάρχες;

Και σε τελευταία ανάλυση πέρα από την πολιτική (και τα πολλά λάθη) είναι και ζήτημα αισθητικής . Φαντάζεστε υπουργό παραγωγικής ανασυγκρότησης τον Κυριάκο Μητσοτάκη (αυτόν της Ζήμενς), φαντάζεστε υπουργό δημόσιας τάξης τον Βορίδη (με τον πραγματικό μπαλτά=τσεκούρι στο χέρι), φαντάζεστε υπουργό παιδείας τον τηλεαστέρα – πλασιέ αρχαίων συγγραφέων Γεωργιάδη , φαντάζεστε υπουργό μεταναστευτικής πολιτικής τον Πλεύρη; Φαντάζεστε αυτούς που κουνούν τα μεταπτυχιακά τους σε τηλεοπτικά πάνελ, ακολουθώντας την πολιτική του ιερωμένου που διάβαζε τον καιρό της χούντας και δεν είχε χρόνο να ασχοληθεί με τα κοινά;

Τελικά τον Παπάγο σύντροφοι  ή τον Πλαστήρα;