Η... αδέξια Δεξιά του Αντώνη Σαμαρά
Ο πρώην πρωθυπουργός έφυγε αλλά άφησε πίσω του συντρίμμια
Ο ιστορικός του μέλλοντος, βλέποντας το μεγάλο κάδρο, θα αντιληφθεί πολύ εύκολα ότι ο Αντώνης Σαμαράς κατάφερε να αλλάξει τις δομές ολόκληρου του πολιτικού συστήματος, σε όλα τα επίπεδα και σε όλα προς το χειρότερο. Πήρε την ηγεσία ενός μεγάλου κεντροδεξιού κόμματος, που, παρά τα λάθη του, είχε συγκεκριμένη φυσιογνωμία και συγκεκριμένο προσανατολισμό, και με τις απίθανες παλινωδίες και τις αντιμνημονιακές κορώνες του πέτυχε το ακατόρθωτο: να ανοίξει τις πύλες του λαϊκισμού εντός της κεντροδεξιάς παράταξης και να δημιουργήσει τις πολιτικές τερατογενέσεις των Ανεξάρτητων Ελλήνων και του ΣΥΡΙΖΑ.
Οταν ο Μεσσήνιος αποφάσισε ή, καλύτερα, κατάλαβε ότι όλα αυτά βρίσκονταν μόνο στο μυαλό το δικό του και των «μαθητευόμενων μάγων» που είχε για συνεργάτες, ήταν πλέον αργά. Το κακό είχε γίνει. Η Κεντροδεξιά είχε διασπαστεί, ο ΣΥΡΙΖΑ γιγαντωνόταν πάνω στη δική του ρητορική και εντός της Ν.Δ. ζούσε και βασίλευε πλέον ένα κομμάτι λαϊκιστών, οι οποίοι, ζαλισμένοι από την κυβίστηση που είχαν κάνει από το αντιμνημόνιο στο μνημόνιο, δεν δέχονταν την παραμικρή κριτική, στηριζόμενοι σε μια εξουσία με πήλινα πόδια. Η εξουσία παρήλθε, όπως γίνεται πάντα σε τούτο τον μάταιο κόσμο, αλλά οι συνθήκες που δημιούργησε στην ελληνική Κεντροδεξιά παραμένουν.
Η κερκόπορτα που άνοιξε, βάζοντας μέσα στη μεγάλη και φιλελεύθερη Κεντροδεξιά μουσαφίρηδες, ακροδεξιούς και στελέχη που δεν είχαν καμία σχέση με τη νοοτροπία και τη φυσιογνωμία του κόμματος, είναι ακόμα ανοιχτή και αυτοί οι αδέξιοι δεξιοί κουνάνε το δάχτυλο στην πραγματική Κεντροδεξιά, που περιμένει να εκφραστεί.
Για να λέμε όμως και αλήθειες: Ο Αντώνης Σαμαράς δεν έκανε τίποτα άλλο από αυτό που ήταν σε ολόκληρη την πολιτική του διαδρομή. Ενας κομιστής προσωπικών μόνο φιλοδοξιών, αλλοπρόσαλλων απόψεων και επικίνδυνων πολιτικών, όπως αυτές που έριξαν την πιο σοβαρή κυβέρνηση της μεταπολίτευσης, το 1993, στήριξαν το ΠΑΣΟΚ αμέσως μετά για την Προεδρία της Δημοκρατίας και επέστρεψαν έπειτα από 15 χρόνια για να αποτελειώσουν και την Κεντροδεξιά του Κωνσταντίνου Καραμανλή. Ενας πολιτικός τυχοδιώκτης, που λειτουργούσε πάντα με την αυλή του, και όποιος του έλεγε μερικές αλήθειες γινόταν ορκισμένος εχθρός του, τον οποίο πολεμούσε στο παρασκήνιο, που τόσο αγάπησε.
Οι συνέπειες της προεδρίας του Αντώνη Σαμαρά στη Νέα Δημοκρατία θα κάνουν καιρό να εξαφανιστούν. Η ακροδεξιά ρητορική, ο ολοκληρωτισμός και η πολιτική θρασύτητα, όταν τις ποτίσεις, θέλουν καιρό να ξεριζωθούν. Και ο βουλευτής Μεσσηνίας φρόντισε επιμελώς για όλα αυτά. Και άφησε πίσω του τους σπόρους μιας κακής σοδειάς, που πρέπει να ξεριζωθεί άπαξ και διά παντός από την πραγματική Κεντροδεξιά.
Ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης πρέπει να είναι πολύ προσεκτικός. Αν θέλει να αφήσει κάτι στην έτσι κι αλλιώς σύντομη θητεία του, αφού και ο ίδιος κομίζει το παλιό, θα πρέπει να είναι αυτό: να επαναφέρει την Κεντροδεξιά στις ρίζες της.
Να κόψει τα παιχνίδια και τα χαριεντίσματα με το πολιτικό Τσέρνομπιλ που άφησε ο προκάτοχός του και να βάλει τη Ν.Δ. στον παλιό, καλό της δρόμο.
Οι διαρροές της «γαλάζιας μονταζιέρας», που λέει ότι ο Σαμαράς στηρίζει τον Βαγγέλη, θα οδηγήσουν πολύ γρήγορα και τον νέο πρόεδρο του κόμματος στην πολιτική απομόνωση. Η περίοδος Σαμαρά είναι μια μαύρη περίοδος για την ελληνική Κεντροδεξιά. Δεν έχει να προσφέρει απολύτως τίποτα, παρά μόνο σε εκείνον που θα έχει το θάρρος να πάρει μια γόμα και να τη σβήσει όσο το δυνατόν πιο σύντομα από την ιστορία της παράταξης, η οποία έχει και σπουδαίο παρελθόν και λαμπρό.
ΥΓ: Η περίοδος Σαμαρά είναι μια μαύρη περίοδος για την ελληνική Κεντροδεξιά.
Πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου