Ο Σταύρος Θεοδωράκης δεν κατάλαβε τίποτε και τάχθηκε εξ αρχής εναντίον. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης κατάλαβε πολλά και απέφυγε να τοποθετηθεί προσωπικά ο ίδιος, εν θερμώ. Και η Φώφη Γεννηματά, απλώς βρήκε την ευκαιρία να δείξει ότι το ΠΑΣΟΚ δεν είναι πλέον το κόμμα των παροχών.
Στην πραγματικότητα και οι τρεις αιφνιδιάσθηκαν. Ο Πρωθυπουργός βγήκε από τη μικρή περιοχή του στην οποία τον είχαν αποκλείσει -δημοσκοπικά τουλάχιστον- και σκοράρισε εκεί που δεν το περίμεναν.
Η οικονομική ενίσχυση των συνταξιούχων, με το αυτονόητο πολιτικό όφελος, κρίνεται αποκλειστικά από την ύπαρξη των 617 εκατομμυρίων ευρώ. Εφόσον πρόκειται για πραγματικό πλεόνασμα του πρωτογενούς πλεονάσματος του 2016 κανείς δεν μπορεί να κατηγορήσει την κυβέρνηση για τη διανομή του.
Ότι η αντιπολίτευση προσφεύγει στα δημοσιεύματα της Bild και στη …Μιράντα Ξαφά, ή ψιθυρίζει, ότι θα το εκλάβουν οι πιστωτές ως μονομερή ενέργεια – παρότι προβλέπεται η διανομή του υπερβάλλοντος πλεονάσματος- δείχνει αμηχανία. Η επιστράτευση του Σόιμπλε κατά της διανομής δεν είναι και πολύ καλή ιδέα, ενώ η χορωδία των πατενταρισμένων Μητσοτακικών στα ΜΜΕ κατά της πρωτοβουλίας Τσίπρα μάλλον την ενισχύει.
Ακριβώς σ αυτό το σημείο θέλει να οργανώσει την άμυνά του και ασφαλώς τον διευκολυνει η διόλου αξιοπρεπής σπουδή των αντιπαλων του , ιδίως απο τη ΝΔ και το Ποτάμι, να πουν θα …δυσαρεστηθούν οι θεσμοί-αν δεν τους παροτρύνουν κιόλας να το κάνουν! Απο πολιτικη οξυδέρκεια δεν πανε και πολύ καλά στο Μοσχάτο και τη Σεβαστουπόλεως.
Άλλωστε και η κυβέρνηση Σαμαρά είχε διανείμει το 2014 πλεόνασμα πεντακοσίων εκατομμυρίων -που δεν υπήρχε τελικά- στους ένστολους, παρασυρόμενη από τον ιδεολογικό ακτιβισμό του τότε Πρωθυπουργού -αν και διεκδικεί και το ΠΑΣΟΚ την πρωτοβουλία.
Αυτή είναι η πρώτη παγίδα που έστησε ο Τσίπρας στους αντιπάλους του με την καλοσχεδιασμένη αναγγελία του. Είτε θα βρεθούν απέναντι στον μεγάλο όγκο των συνταξιούχων, διαφωνώντας με την ενίσχυσή τους, είτε θα δεχθούν ότι η πολιτική του έχει αποτέλεσμα όχι μόνο επί των αριθμών αλλά και επί των ανθρώπων.
Σε κάθε περίπτωση ήταν ο απόλυτος αιφνιδιασμός από την πλευρά του και έδειξε ότι στην πολιτική ποτέ δεν τελειώνει κάτι πριν τελειώσει. Για την ακρίβεια δεν τελειώνει πριν από τις επόμενες εκλογές, οι οποίες κρίνονται από το δίλημμα που τίθεται- ακόμη και μέσα στο παραβάν.
Αυτή είναι η δεύτερη παγίδα. Ήδη η αντιπολίτευση υποψιάζεται ότι ο Πρωθυπουργός προσανατολίζεται σε πρόωρες εκλογές. Έτσι παρασύρεται σε έναν αγώνα ταχύτητας, στον οποίο –εφόσον οι εκλογές δεν είναι στον κυβερνητικό σχεδιασμό – ιδίως η ΝΔ- θα κουραστεί και θα κουράσει.
Η πρωτοβουλία Τσίπρα μπορεί να μην αλλάζει πλήρως το πολιτικό σκηνικό- δεν είναι και εύκολο άλλωστε-, αλλά σε κάθε περίπτωση υποχρεώνει την αντιπολίτευση να αναθεωρήσει πολλά και κυρίως τη δημοσκοπική βεβαιότητα -με την οποία την (αυτο)τροφοδοτείται- ότι «ο ΣΥΡΙΖΑ τέλειωσε».
Ήδη ο Κυριάκος Μητσοτάκης προσπαθεί να μπει στο κάδρο των διεργασιών για το χρέος και διαψεύδει προσωπικά ο ίδιος ότι προτίθεται «να απολύσει διακόσιες χιλιάδες δημοσίους υπάλληλους» -όπως διαδίδουν δικοί του- τονίζοντας ότι δεν υπάρχει ούτε μια απόλυση στην ατζέντα του.
Επίσης πρέπει να βρει τρόπο αναδιατύπωσης της υπόσχεσης για μειώσεις φόρων, με δεδομένη τη συμφωνία για πρωτογενή πλεονάσματα 3,5% – για τα οποία δεν μπορεί να πει και πολλά καθόσον ως μέλος της κυβέρνησης Σαμαρά είχε συμφωνήσει σε 4.5%.
Στην ουρά των ανακοινώσεων Τσίπρα -ήτοι σε ό,τι αφορά το ΦΠΑ των προσφυγικών νησιών- οι έμπειροι πολιτικοί αναλυτές είδαν προετοιμασία για απομάκρυνση της κυβέρνησης από την πεποίθηση ότι το ΔΝΤ αποτελεί στρατηγικό εταίρο. Το Ταμείο δεν έχει προτάσεις για την ανάπτυξη και επιμένει στη βελτίωση αποκλειστικά των αριθμών με την επιβολή μέτρων.
Σ’ αυτό το σημείο η κυβέρνηση προσπαθεί να στήσει μια τρίτη παγίδα δημιουργώντας την πεποίθηση ότι η αντιπολίτευση ταυτίζεται με τον άξονα Λαγκάρντ- Τόμσεν- Σόιμπλε.Ποιος στο εσωτερικό θα πάρει το μέρος όσων προσάπτουν στην κυβέρνηση οτι … δεν πηρε άδεια για να να διανείμει ο οτι εισπράχθηκε πέρα απο το συμφωνημένο πρωτογενές πλεόνασμα;
Αντιθετα η κυβέρνηση θέσει να αναδειχθεί αυτή η πλευρά για να δειξει οτι ειναι συνεπής στην αρχή της αναδιανομής, δίνοντας σε μια αδύναμη κοινωνικη ομάδα οτι εισπράχθηκε απο το σύνολο των φορολογουμένων. Επιπλέον θέλει να φανεί οτι διατηρώντας τον διεκδικητικό προσανατολισμό της , στο τέλος κερδίζει. Αυτό που κερδίζει περιμένει να φανεί το 2017 και σε ένα βαθμό τουλάχιστον μπορεί πράγματι να φανεί.
Για την ακρίβεια αναμένει ένα θαύμα που θα διαμορφώνεται από ανάπτυξη τουλάχιστον 2,5%, βελτίωση της απασχόλησης με επενδύσεις που επωάζονται, ένταξη το πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης, το οποίο ο Ντράγκι επιμηκύνει, αποκρυστάλλωση των διευθετήσεων για το χρέος και ολοκλήρωση των αποκρατικοποιήσεων – ώστε να μείνει, κατ’ ουσίαν, χωρίς ατζέντα ο Κυριάκος.
Όλα με την επικύρωση των ξένων και ιδίως των κοινοτικών οργάνων, που δείχνουν να βολεύονται με την σημερινή κυβέρνηση και γι’ αυτό σε καμία ευρωπαϊκή πρωτεύουσα δεν υπάρχει σενάριο κυβερνητικής μεταβολής την Ελλάδα– τουλάχιστον ως τα μέσα του 2018 που λήγει το Μνημόνιο. Αν θα συνεχίσουν με μια κυβέρνηση της Αριστεράς, δεν είναι εύκολο να κριθεί από τώρα. Σε κάθε περίπτωση όμως το κριτήριο στο διεθνή χώρο θα είναι η αποτελεσματικότητα.
Αυτό ακριβώς επιχειρεί να προεξοφλήσει το εσωτερικό ο Πρωθυπουργός με την τελευταία παρέμβαση υπέρ μιας κρίσιμης ομάδας πληθυσμού. Έτσι, αν μη τι άλλο, έκανε πιο εύκολη τη ζωή στη Βουλή, ιδίως κατά την αναμέτρησή του με τον Μητσοτάκη επί του Προϋπολογισμού. Χώρια που οι βουλευτές του μπορούν να βγούν στα καφενεία στο εορταστικό 15νθήμερο που έρχεται..
Πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου